'Yıldız Savaşları: Güç Uyanıyor' hayranları, sevilen serinin beyaz perdede yeniden canlandığını görmek için 2015'in sonunda sinemalara akın etti. Yönetmen J.J. Abrams, Skywalker ailesinin ve çok çok uzaklardaki bir galaksideki düşmüş bir İmparatorluğun hikayesine devam etmek için 'Star Trek'i yeniden başlatmaktan vazgeçti. Uzay gemisi savaşları ve galaktik politikalar bekliyorduk ama çoğunlukla sonra ne olacağını görmek için can atıyorduk.
İLİŞKİLİ: Star Wars: Son Jedi'dan İstediğimiz 15 Şey
Ne yazık ki, birçok hayran, filmin en iyi ihtimalle orijinallerin tekrarı olduğu ve serinin Jedi ve Sith arasındaki savaş gibi en ilginç hikayelerini ilerletmek için fazla bir şey yapmadığı için hayal kırıklığına uğradı. Güç. Bununla birlikte, CBR, bu filmin sevgi dolu bir saygı gösterse de, tüm franchise'ın en kötüsü olduğu 15 nedeni analiz etmeye karar verdi.
SPOILER UYARISI: Tüm 'Yıldız Savaşları' filmleri için büyük spoiler
on beşAŞIRI GÜÇLÜ KAHRAMAN
Rey (Daisy Ridley tarafından oynanır) bir çöpçüydü, çocukken çöl gezegeni Jakku'da terk edildi ve onu bekleyerek ayrıldı. gizemli aile geri dönecek. Eski Stormtrooper Finn ile tanışana kadar tamamen kendi kendine yeterli olduğunu kanıtladı. Bu, yeni bir İmparatorlukla (Birinci Düzen olarak bilinir) savaşma ve Direniş için Luke'u (Cumhuriyet ve kız kardeşi General Leia Organa tarafından desteklenen) bulma arayışına başladı.
Ancak usta bir tamirci olmaktan, aniden Millennium Falcon'u uçurmaya ve Güç'ü kullanmaya kadar her şey yolunda gidiyordu. Birçok kişi bunu Mary Sue faktörü olarak eleştirdi (yani her şeyin üstesinden kolayca gelebilirdi) ve bu açıklama belki de gereksiz yere sert ve küçümseyici olsa da, Luke'un Kylo'ya karşı ışın kılıcıyla baş başa gittiğini görmek biraz gergindi. Sonunda onu yenmesi (yaralı olmasına rağmen) bazı insanların gözünde bazı şeyleri inanmayı zorlaştırdı. Luke ve Anakin gibi karakterler Güçte ustalaşmak için yıllarını harcarken, Rey her şey için bir Güç uygulaması kullanıyormuş gibi görünüyordu. Kylo'nun pençelerinden kaçmak için Jedi zekasını bile kullandı! Ancak bunların hepsinin 'Son Jedi'da açıklanacağını umuyoruz.
14KÜÇÜK KÖTÜ
Kylo'nun ailesine sırt çevirmek, Jedi ustası Luke'a ihanet etmek ve ayrıca Ren Şövalyeleri ile yeni Jedi düzenini ortadan kaldırmak için motivasyonlarını hiçbir zaman tam olarak anlayamadık. Abrams ve şirket muhtemelen bunu gelecekteki filmlerde genişletmek için bıraktı, ancak neden bu kadar mızmız, emo velet olduğunu anlamak için bağlam gerekiyordu. Rey'e olan sürekli hayal kırıklığı onu ezici ve Darth Maul, Moff Tarkin, Kont Dooku, Darth Vader ve İmparator gibi eskilerin göz korkutucu kötülerinden çok uzak yaptı. Daha duygusal olarak yönlendirilen karakterinin asıl mesele olduğunu takdir ediyoruz, ancak şaşırtıcı bir şekilde boş geliyordu.
Kontrol odasında Sith güçlerini ve ışın kılıcını kullanarak her şeyi yok ettiği, oyuncağını kaybetmiş bir çocuk gibi hissettiği ve Snoke'un (yeni efendisi) sürekli duygularını kontrol ettiği sahne, gerçekten ne kadar korkutucu olduğundan uzaklaştı. olabilirdi. Buna karşılık, son 'Rogue One' sahnesindeki Vader, Kylo'nun bu filmin tamamında sunduğundan çok daha ürkütücü geldi.
13EKSİK YENİLİK
Bu film, yeni 'Planet of the Apes' serisinde, 'Transformers' filmlerinde ve tabii ki çok sayıda çizgi roman filminde görüldüğü gibi, CGI ve ses efektlerinin en üst düzeyde olduğu bir zamanda var. Ancak, nedense, yenilikçi hissetmedi ve 'Yıldız Savaşları' mülklerinin aslında geleceğe taşınması gibi. Elbette, Abrams'ın pratik efektler kullanmasını sevdik, ancak genel görsel estetik hala 'Sith'in İntikamı' günlerine geri dönmüş gibi hissettirdi.
Örneğin, yeni gemiler gibi şeylerin olmaması özellikle sinir bozucuydu, çünkü belki de eski gemilerin tozunu almak yerine Millennium Falcon'a veya yeni bir X-Wing nesline rakip olabilecek bazı yeni savaşçıları görmeyi gerçekten çok isterdik. modeller. 'Rogue One'daki Deathtroopers'a benzeyen yeni Stormtrooper'lar ve hatta BB-8'den daha havalı robotlar olmalıydı (sadece sevimli faktör ve oyuncak satmak için orada görünüyordu). Filmin tasarımı, görünümü ve hissi hiç de büyük bir gösteri gibi hissettirmedi ve 'Güç Uyanıyor' güncellenmiş veya çağdaş bir sanat eseri gibi çıkmadı.
12ÇOK DENEDİ
Bu film her şeyi gizlice örtmek için çok uğraştı. Snoke'un kimliğinin gizeminden, Kylo'nun Vader ve Karanlık Taraf'a olan hayranlığından, Luke'un Kylo'nun Ren Şövalyeleri ile kendisine düşman olduktan sonra kaybolmasından ve son olarak, Rey'in mirasından ve Jakku'da mahsur kalmasından, her şey zorunlu olarak ortaya çıktı (hiçbir ceza amaçlanmamıştı). ). 'Son Jedi'nin Noel'de tüm bu sorunları ele almasını umuyoruz, ancak eski filmler asla bu kadar büyük ifşaatları boğazımıza tıkmamıştı veya bizi tahminde tutmaya çalışmamıştı. Her şey daha organik hissettirdi; gerçi, kuşkusuz, orijinaller yeninin şokunu kendi taraflarında taşıyorlardı.
Luke ve Vader'ın 'İmparatorluk Geri Dönüyor'daki büyük baba sohbeti ve Leia'nın Luke'un kız kardeşi olması, ağızları açık bırakan büyük anlarda başarılı veya başarısız olmayan, ancak daha çok eğlenceli ve eğlenceli bir seride bakımlı ve akıllıca uygulandı. arsa. Çok fazla gizeme sahip olmak, hayranların her zaman gerçek bir macera olarak uzay destanının tadını çıkarmasına izin vermez; Elbette yardımcı olur, ancak bir filmden alınan keyif ya da kültürel bir fenomene yükselişi, yalnızca gizli ifşaatlara ve onları birbirine bağlayacak bir olay örgüsü görünümüne atılmasına bağlı olmamalıdır.
on birMEDICORE PUANI
John Williams, orijinal 'Yıldız Savaşları' filmi için Akademi Ödülü kazandı ve iki devam filmiyle daha fazla aday gösterildi. 'Güç Uyanıyor'a (aynı zamanda Oscar'a aday gösterildi) geri döndü ve aynı sihri orijinallerden ilham etmeye çalıştı. Bu müziği bestelerken, bu karakterlerin doğasını eski günlerden korumak için Luke, Leia ve Han için zaten orada olana bağlı kaldı ve müzikal hikayelerini bu evrenin dokusunun büyük parçaları olarak inşa ettiği için nostaljikti. .
Ancak sıra yeni karakterlere gelince aynı fikir dizisini devam ettirdi ve Rey, Kylo ve Poe'yu hiç acele etmeden ele aldı. Devam eden bir hikaye olduğunu ve şekillendirmeye çalıştığı senfonik vibe, yeni bir destan için melodik olarak tanımlayamıyordu. Orkestra vuruşları, eski kafalara çok tanıdık geldi ve bu durumda, franchise'ın yeni yüzleriyle herhangi bir rezonansa sahip değildi. Savaş sahnelerine, özellikle de doruk noktasına gelince, ilham verici bir şey değildi ve Williams, belirgin bir imza olmadan şaşırtıcı derecede yumuşak hissetti.
10ÖLÜM YILDIZI REMİX
'Yıldız Savaşları', gezegeni yok eden silah Ölüm Yıldızı'nın merkezinde olduğu İmparatorluğun siyaseti ve yozlaşması yoluyla galaksiyi köleleştirmekle ilgiliydi. 'Güç Uyanıyor' benzer bir silah kullanacağını, ancak bu sefer hareketli bir uydu yerine bir gezegenin (Starkiller üssü) biçiminde ve büyüklüğünde kullanacağını ortaya çıkardığında, bir özgünlük havası vardı. Temel olarak Ölüm Yıldızını Starkiller Üssü'ne toprakladılar, yıldızlardan gelen enerjiyi topladılar ve hedeflere ateş ettiler.
Şimdiye kadar İmparatorluğun (veya İmparatorluk benzeri varlıkların) tüm umutlarını tek bir büyük silaha bağlamaması gerektiğini bileceğini düşünürdünüz, özellikle de Direniş genellikle kafa kafaya saldırıp onu yok ettiğinden. Filolarınızı geliştirmeye ne dersiniz? Birden fazla kitle imha silahı mı var? Hatta 'The Phantom Menace'de gördüğümüz gibi politik erişiminizi genişletmek mi? Beyin ve kaba kuvvet, terörist silahların aksine çalışıyor gibi görünüyor ve 'Son Jedi' geliyor, büyük bir lazerden başka bir şey umuyoruz.
9GEREKSİZ KARAKTERLER
Eski filmlerde pek dolgun karakterler yoktu ama burada pek çoğu gereksiz geliyordu. Lando Calrissian, kahramanları gerçekten bir çentik yukarı itmek için birinin tanıtıldığı orijinal filmlerin bir örneğidir, prequel'deki Dooku ise Anakin'in gerçek bir Sith yarışmacısı haline gelmesine yardımcı olmuştur. Hepsinin bir amacı vardı ama burada, Finn (John Boyega) inanılmaz derecede eğlenceli olsa da, hikayeden çıkarılabilecek ve ihmal edilmesi arsayı yavaşlatmayacak biri olarak ortaya çıktı.
Oscar Isaac'in Poe Dameron'u da periferik hissetti ve sonunda süvarileri getirmeye yardımcı olmak için içeri atıldı. Diyelim ki, hepsi ailenin bir parçası olan ve kahramanların kaderini şekillendiren bir Han Solo veya bir Obi-Wan Kenobi'nin öneminden yoksundu. Bu pilot tamamen bir deus ex machina idi. Ona Luke'u bulma konusunda bilgi veren Lor San Tekka da zorlukla açıklandı. Olayların büyük düzeninde kendini çok gereksiz hissetti ve Luke'u aramaya başlamak için hemen devreye girdi.
8EPİK UZAY SAVAŞLARI YOK
Uzay savaşları da şaşırtıcı derecede zayıftı ve 'Rogue One'ın yıllar sonra unutulmaz bir şekilde ürettiği şeye göre bir şeyler yapılabilirdi. Falcon'un Rey'in pilotluk yaptığı Jakku'daki maceraları güzeldi ama Han'ın onu Birinci Düzen'i ve onların savaş gemilerini yenmek veya onlardan kaçmak için kullandığını görmek isterdik. 'The Phantom Menace' ve 1977'deki ilk film bize sinema tarihindeki en müthiş uzay savaşlarından bazılarını verdi ve burada kaçırılmış bir fırsat gibi geldi.
Doruk noktası, Direniş'in Starkiller Üssü'ne saldırdığını gördü, ancak hayranları korku ve inançsızlık içinde tutan herhangi bir an olmadı. Bu, sayılara çok yakın hissettiren sıradan bir hesaplaşmaydı. Ölüm Yıldızını kullanmanın tek avantajı buydu -- uzayın derinliklerinde destansı savaşlar yaptık. Yine de, 'Rogue One' gezegenin içindeki savaşı aldı ve harikaydı, bu yüzden Abrams'ın burada aynısını veya daha iyisini yapmaması için hiçbir sebep yok.
7İLK SİPARİŞTE TEHDİT YOK
Eski İmparatorluk söz konusu olduğunda, tepede her zaman bir korku duygusu vardı. Bir İmparatorluk yumruğuyla hüküm sürmek, kararlı ve tehditkar bir duyguydu. İmparator Palpatine, gölgelerden çalışırken herkesin Darth Vader'ın ayaklarına kapanmasını sağladı. Ama burada, aynı korku faktörü Snoke ve Kylo ile tekrarlanmadı. Bu aynı zamanda Grand Moff Tarkin gibi birinin yerine geçmekten çok uşak gibi hisseden General Hux'a da yansıdı.
İlk Düzen hiçbir zaman gerçek bir ordunun yeniden inşası gibi gelmedi, bunun yerine Starkiller Üssü'nde kaşınan bir tetik parmağı olan beceriksiz bir grup gibi geldi. Üstüne üstlük, daha da beceriksiz Stormtrooper'larımız (yine 'Rogue One'da gördüğümüz Deathtrooper'lardan çok uzak) ve en hayal kırıklığı yaratan, beraberinde bir ton hype getiren Kaptan Phasma. Finn tarafından çöp oluğuna atılmaya indirgenmesi utanç vericiydi. Abrams, Birinci Düzen'i bu yetersiz kopyalardan oluşan beceriksiz organizasyon yerine gerçek bir güç merkezi olarak konumlandırma şansına sahipti.
6YENİ CUMHURİYETİ ZAYIF HİSSESİ
İmparatorluğun saltanatı sona erdikten sonra, küllerinden doğan Yeni Cumhuriyet'in biraz daha büyük ve otoriter olacağı düşünülebilir. Ordusunun bölünmüş bir fraksiyonu olan Direniş'e güvenmek zorunda olduğu gerçeği, aksini söylüyor. 'ROTJ'den bu yana bu kadar çok zaman geçmesine rağmen, herhangi bir olası İmparatorluk dirilişini savuşturmak için daha iyi tünemiş olmaları için İmparatorluğun olduğu kadar ürkütücü bir şeye dönüşmemiş ve gelişmemiş olmaları şaşırtıcı.
Yeni Cumhuriyetle ilgili olarak elimizdeki tek şey, biraz daha büyük ve daha onaylanmış bir Direniş ordusuydu, hala saklanmıştı. Bu modda sıkışıp kalmak çok az evrim gösterdi, bu şaşırtıcı çünkü İlk Düzen'in yeniden doğuşunun kapsamı bu kahraman gruptan daha büyük olmayı başardı. Bu kadar uzun süre siperlerde kaldıktan sonra, General Leia ve Han, daha güçlü bir savunma hattını denetleyebilirdi; taraftarlar, Endor'daki savaş ve devrilme gibi geçmiş olaylardan sonra durumun böyle olacağını düşündüler. iki Ölüm yıldızları.
5KONU ÖNGÖRÜLEBİLİRDİ
Bu filmin çoğu sürüklendi ve aslında son derece öngörülebilir oldu. Hepsi, eski oyuncu kadrosunu bile kullanmayan Luke'un nerede olduğunu tespit etmek için bir arayıştı (bar Han Solo). Leia, C-3PO ve R2-D2, çevresel olarak sınıflandırıldı ve ortaya çıkan şeylerin çoğu, Luke'un neden kaçtığını bulmak için yoldan çıkarmak istediğiniz orta dereceli materyal gibi hissettirdi. Hiçbir 'Yıldız Savaşları' filmi bu etkiye sahip olmadı - her zaman yolculuğun tadını çıkarmak istediniz.
Abrams yolculukla değil, varış noktasıyla ilgiliydi. Maz Kanata'nın temeli, Finn ve Poe'nun dinamikliği ve Rey'in arka planını her zaman karanlıkta tutmak, filmin daha fazlasının açıklanabileceği devam filmine kadar buna katlanmanızı istiyormuş gibi hissettim. Bu film Rey'e veya Kylo'nun kötü dönüşüne daha fazla ışık tutsaydı, daha sağlam ve uygun bir giriş olurdu. Ayrıca, Luke'u bu kadar uzun süre dışarıda bırakmak, arsayı gerçekten azalttı, çünkü geçmiş filmler gibi daha serebral bir şeyin aksine, uzay kötülerinin peşinde koştuğu bir hazine avına dönüştü.
4AİLE TEMASINI YOK EDİYORUM
Aile teması, bu serinin üzerine inşa edildiği temel sihirdir ve Abrams bunu çeviride tamamen kaybetmiştir. Skywalker mirası, Luke'u sakladığı ve Leia'yı Kylo'yu kurtarmak için zar zor kullandığı için paramparça oldu. Solo mirası, bizi Kylo'yu karanlık bir ışıkta görmeye zorlamak için bir komplo aracı ve bir MacGuffin gibi geldi. Yeni ekipte bile, eski filmlerde herkesin Han ve Chewie ile Falcon'da olduğu zamanki gibi - Poe ve Finn de dahil olmak üzere - herkesle birliktelik duygusu yoktu.
Aile, bu filmlerin kalbi ve ruhudur ve Kylo'nun konseptini kelimenin tam anlamıyla yok etmesi, galaksiyi iyileştirmek için aile sevgisini kullanan eski filmlerin karşısında bir tokat gibi hissettirdi. Abrams bunu Han ile canlandırmaya çalıştı ama Kylo ile yüzleştiğinde bu fikri çabucak çöpe attı. Bu film, insanların bir araya gelip bir bütün olarak çalışmak yerine, galaksiyi düzelteceğini umdukları Luke'u bulmak için bir şeyler yapan yabancılar gibi hissettirdi. Luke'un gemiyi terk etmesi her şeyi söyledi.
3KÜÇÜK FİNAL
Bu, arzulanan çok şey bırakan bir finaldi. İmparatorluğun kitle imha silahına yapılan bir uzay saldırısından, R2-D2'nin Luke için GPS olarak kullanılmasına, Rey ve Leia'nın açıklanamayacak bir bağlantıyı paylaşmaya kadar her şey tüylerle doluydu. Çoğu zaman bu seri, esasa göre bir tarz olarak ortaya çıkmaz (belki prequeller hariç), ama burada olan buydu. Ayrıca, Rey neden Luke ile buluşmaya yalnız gitsin ki? o yeni değil mi * ahem * umut?
Bunların hepsini, Luke'un münzevi bir münzevi olduğu tek bir çekim için aşmamız gerekti. Ona ışın kılıcını veriyordu ve ne yazık ki tek bir kelime bile alamadık. Aşağılayıcıydı ve dışarı çıkmış bir polis gibi hissettiriyordu. Finaliniz, öncekilere bilgi vermeli ve bir son ek olarak hareket etmeli, kitap bitirmeli ve bir roman gibi sarmalı, ancak bunun yerine buradaki son 10 dakika, bir devam filmi için uzatılmış bir fragman gibi hissettirdi. Bize yeni Yoda olarak Luke ve yeni Vader olarak Kylo için bizi izlemeye devam etmemizi söyledi, başka bir şey değil.
ikiHEPSİ FIZZLE, SIZZLE YOK
Leia, ihaneti aileyi paramparça ederken, oğlunu geri getirmesi için yabancılaşmış kocasını gönderdi. Ancak, Kylo bunların hiçbirine sahip değildi. Üzücü olan şu ki, birbirleriyle yüzleştiklerinde diyalog zayıftı ve o zamana kadar Kylo bir Yahuda olarak bağlantı kuramadı. Bu, Han'ın ölümünün bir mil öteden telgrafla alınmasıyla birleştiğinde, Kylo'nun çok önemli bir dönüşü ve ölümü hiç yankılanmayan bir şey yaptığını gördü.
Duygusal bir bağlantı yoktu, bu yüzden Maul'un Qui-Gonn'u öldürdüğü ya da Obi-Wan'ın Anakin'i dilimleyip doğradığı zamanki gibi incinmedik. Vader bile Anakin'in geeky ruhlarımızda yankılanmayı başardığını ortaya koyuyor. Han Solo'nun ölümü, Vader'ın Obi-Wan'ı öldürdüğünü gördüğümüz zamanki gibi hissettirdi. Obi-Wan'ın gerçekte kim olduğunu ancak daha sonra anladık, bu yüzden onu özledik, ancak Vader onu yere serdiğinde, bir karakter olarak pek gelişmemişti. Aynı düşünce, Han'ın ölümünü ucuza ve şok edici değere getiren şeydir. Kylo, Luke'a karşı olmadığı sürece, hareketlerini önemsemek için bizimle doğru akorları vurmadı.
1YENİ BİR UMUT
'Güç Uyanıyor' bir 'Yeni Umut' soygunu gibi geldi. Abrams, son derece orijinal olmayan bir olay örgüsünde fikir ve yaratıcılıktan yoksundu. Orijinal filmden çok sayıda ikonik vuruş yeniden düzenlendi. Bir gezegen çöplüğü, karışıma atılan bir güler yüzlü pilot da dahil olmak üzere rastgele insanlarla İmparatorluğa karşı farkında olmadan bir savaşa girer. O, Skywalker'larla ve onların Jedi mirasıyla ailevi bağları olan ve aynı zamanda avlanan bir robotu koruyan mistik bir Güç sahibidir.
Kötü adamların bir gezegen yok edicisi var ve şimdi Direniş, önce bir sızma birimi göndererek onlara proaktif olarak saldırmalı. Evet, George Lucas bunu 70'lerde ilk kez hayata geçirdiğinde tam olarak olan buydu. En azından Abrams, 'Star Trek' yeniden başlatmasında benzersiz ve taze bir dönüş gösterdi, ancak burada Bryan Singer'ın 'Superman Returns' Richard Donner dönemine olduğu kadar Lucas'ın orijinal filmine bir aşk mektubuydu. İleriye dönük yeni yolların gerilemelerle nostaljik olmasını umursamıyoruz, ancak abartılı övgüler veya kopyalar istemiyoruz.
'Güç Uyanıyor'un hedefin çok altında kaldığını hissettiyseniz, yorumlarda bize bildirin!
