UYARI: Bu röportaj oyunun finaliyle ilgili büyük SPOILER içermektedir. Steven Evren Geleceği.
Steven Evren Geleceği bitti. Son saati, çığır açan yarışmaya güzel, son derece duygusal bir uğurlamaydı. Steven Evren dizi. Yaratıcı Rebecca Sugar nezaketle CBR'ye sonu tartışması, bazı cevaplanmamış soruları yanıtlaması (gösterinin bazı gizemlerini koruyarak) ve Garnet'in koronavirüs çağında başa çıkmamıza yardımcı olmak için hangi tavsiyelerde bulunacağı konusunda zaman verdi.
CBR: Steven Evren şimdiden birkaç potansiyel 'final' yaşadı. 'Fikrini Değiştir' ana hikayenin bir sonuydu, Film bir son olarak işe yarayabilirdi. Şimdi, grubun en sarsıcı olan ve özellikle 'final' hissi veren bir son var. Bu tekrarlanan 'bitiş' sürecine nasıl yaklaştınız? Steven Evren ?
Rebecca Şeker: Ne zaman bu dünyada daha fazla zaman geçirme şansım olsa ve bu karakterlerle bunun için gittim, bu yüzden bu biraz durumsal bir şey. Orijinal seri için duvarda yazı vardı, bana daha fazlasını alamayacağımız oldukça kesin bir şekilde söylendi. Bu yüzden, sonunda Era 3 arc ve Change Your Mind olan ek bölümler için bastırdım. 2012,2013'te kavramsallaştırdığımız hikayenin sonu buydu, ancak 2015'te film hikayesini oluşturmaya başladık.
Her zaman tam bir film müzikali yapmak istemişimdir ve hepimiz bunun sığabileceği tek yerin, gösterinin orijinal akışı için planladığımız olaylardan sonra olacağına karar verdik, bu yüzden sona doğru çalışırken, ben Filmi elimden geldiğince zorluyorum. Film sonunda seçildiğinde, ağ onunla gitmek için daha fazla şov istedi ve bu büyük bir sürpriz oldu. Çok sevindim, çünkü yerimiz olmadığı için dokunamadığımız orijinal hikayenin unsurları vardı.
Ama şimdi bu fikirlere yeni bir açıdan yaklaşmamız gerekecek, çünkü gelecek filmden sonra yapılacaktı. Bu heyecan vericiydi -- bir sürü yeni ekip üyemiz vardı. gelecek birlikte olanlarımıza ek olarak ONUN en başından beri, bu yüzden hala bir yuva bulamamış en eski fikirlerimizden bazılarına ek olarak karakterler üzerinde yeni gözlerimiz vardı. Steven'ın pembe formu, 2013'teki çizimlere kadar uzanıyordu ve bu, o zamanlar saha odasında çok sayıda hararetli tartışmaya yol açtı ve bu, sonunda tüm seriyi şekillendirdi. Bu yüzden bunu doğrudan mücadeleye katmak heyecan vericiydi.
Orijinal dizi de çok kişiseldi, aileme ve arkadaşlarıma şovda çalışırken biseksüel ve daha sonra ikili olmayan olarak çıktım ve gerçek zamanlı olarak yazdığım bir şeydi. Daha önceleri bile kök salmış olan program sırasında ruh sağlığıyla olan mücadelelerime de değinmiştim, ancak tamamen açmamışken, 20'li yaşlarımın başında yaşadığım ve hakkında zar zor konuşabildiğim bir saldırıya değinmiştim.
Üzerinde çalıştığımız zaman civarında gelecek Nadine Burke Harris'in çocukluk travmasının etkilerini iyileştirmekle ilgili olan En Derin Kuyu'yu okuyordum. O zamanlar daha da genç olsaydım böyle bir deneyimin ne kadar etkili olacağı beni derinden etkiledi. Bir yetişkin olarak bile bu dalgalanma etkilerinin bir versiyonunu hissetmiştim. Gösteriye başladığımda, bir yetişkinlik hikayesi anlatmanın bana karakterlerle birlikte büyümek için yer açacağını umuyordum ve akıl sağlığımla ilgili deneyimimin ve başıma gelenleri çözmenin çok büyük bir parçası olduğunu fark ettim. Şovda çalışırken büyüme sürecimin bir parçasıydı, bu yüzden bunun Steven'ın büyümesinin de son, büyük parçası olmasına izin vermek doğru olurdu. Şimdi bu hikaye üzerinde birlikte çalıştığımıza göre, bu proje olmasaydı eksik olurdu gibi hissediyorum. gelecek ve bu ekstra zamanı aldığım için ve bir araya gelen ekiple birlikte çalıştığım için minnettarım. gelecek mümkün.
CBR: Steven Evren Geleceği orijinal beş mevsim arkından çok farklı bir his var. gelecek ilk beş sezon hakkında pek çok şeyi yeniden bağlamsallaştırıyor, her ikisi de yoğun bir şekilde tartışılan şeyler (Steven'ın 'Homeworld Bound'un çok daha karmaşık olduğunu gösterdiği Beyaz Elmas'ı bağışlaması çok daha karmaşıktı) ve çoğu insanın düşünmediği şeyler (hala Steven'ın PTSD'sini birkaç hafta önce 'Büyüyen Ağrılar'da tartışırken tüm bu tuhaf sezon 1 maceralarının nasıl ortaya çıktığına şaşırdım). ne kadar gelecek 'ın daha koyu yeniden bağlamsallaştırması, dizinin başlangıcından planlandı ve bu sezon geliştirilirken ne kadar keşfedildi?
RS: Steven'ın affedici bir karakter olduğu fikrinin nereden geldiğini kesinlikle asla anlayamadım, çünkü içsel olarak hepimiz Steven'ın kendini feda eden doğasını, doğrudan kimlik sorunlarıyla ilgili olan en büyük kusuru olarak anladık. Gösterinin her yerinde bu var: Test'te, Mücevherlerde hayal kırıklığına uğrasa ve onlar tarafından saygısızlık edildiğini hissetse de, kendilerini daha iyi hissettirmek için onlara yalan söylüyor - karakteri için büyük bir dönüm noktası, ilk kararlarından biri. rahatlıklarının kendi duygularından daha önemli olduğunu. Steven, Sworn to the Sword'da Connie'nin kendisi için kendini feda etmesine izin vermese de, Connie'ye yapmamasını söylediği şeyi tam olarak yapar: Kendisini sayısız kez tehlikeye atar ve sonunda Akuamarin ve Topaz'a teslim olur. Connie, Dewey Wins'te ona bu konuda sesleniyor bile.
Maceralarının zihinsel olarak ona yüklediği bedel çok büyük bir tema. Çizburger Sırt Çantası gibi ilk sezon bölümlerinde bile, şov boyunca kendini değersizleştirmesi belirgindir. Her şeyi kendi hatası olarak içselleştirir. What's Your Problem'de Steven'ın duygularını agresif bir şekilde bastırdığı gösterilmiştir. Reunited'da Steven, dikkati dağıtmak için esasen düğüne ihtiyacı olduğunu söylüyor çünkü kim olduğunu veya içinde bulunduğu durumu düşünmeye dayanamıyor. Chille Tid'de, çözmesi gereken sorunları olduğunu açıkça belirtiyor ama sonra değişiyor. konuşma, daha fazla yardıma ihtiyacı olduğunu düşündüğü Lapis'e hemen.
Hiçbir noktada Beyaz Elmas'ı veya Elmaslardan herhangi birini affetmez. Neler olup bittiği hakkında ne hissettiğini, daha iyi olandan daha az önemli olduğunu düşünüyor, çünkü gösteri boyunca gerçekten var olup olmadığından bile emin değil. Nihayetinde Fikrinizi Değiştirin'de kendisinin olduğunu ve kendini sevdiğini anladığı anı görüyorsunuz. Steven'ın varlığı, White'ın yanlış olduğunu kanıtlar ve tüm gerçekliğini ve bununla birlikte otoritesini de parçalar. Ve kendisinin olduğunu ve var olduğunu bilmek, bu kendi kendini yok eden kalıpları geride bırakacak kadar kendine saygı duyması için ihtiyaç duyduğu şeydir.
Bir çocuk kahramanı olan bir animasyon dizisinde, bir çocuk kahramanın dünyayı kurtarmakla görevlendirildiğini, yetişkinler tarafından düşmanlaştırıldığını ve birden fazla ölüme yakın deneyime sahip olduğunu kabul etmek kolaydır. Orijinal diziyi yazarken, buna her zaman Steven için gerçekmiş gibi yaklaştık ve ona gerçekten zarar veriyorduk. Bunu Mindful Education gibi bölümlerde araştırdık. gelecek Steven'ın daha eski bir versiyonunun bu deneyimler ve bedelleri üzerine düşünmesini sağlayarak bunu daha da netleştirmek için bir şanstı. ben de istedim gelecek kendisiyle olan ilişkisinin bakım gerektirdiğini ve eski alışkanlıklarının zor öldüğünü göstermek için bir şans olmak. Bir kez için hikaye gelecek tıklandığında, çok doğal bir ilerleme gibi geldi.
CBR: Steven'ın herkese yardım etmeye çalışan ama yardımı kabul etmeyi öğrenmesi gereken bir kişi olarak arkı bana klasik manga/anime serisinden Tohru Honda'yı hatırlattı Meyve sepeti . hiç etkilendin mi Furuba ?
RS: aslında görmedim Meyve sepeti ! Ama bu çok olası Furuba mürettebatın başka bir üyesi için bir ilham kaynağı olabilirdi ve gösteri bir grup çalışması, bu yüzden orada olabilir.
CBR: Gelecekte bir noktada bu dünyayı/bu karakterleri tekrar ziyaret edecek olsaydınız, bunu nasıl yapmak isterdiniz? (Lütfen Broadway müzikali deyin, lütfen Broadway müzikal deyin, lütfen Broadway müzikal deyin...)
RS: Bana bir iyilik yapsanız, bunu okuyan ve yüksek sesle ve sık sık ne kadar çok istediğinizi söyleyen herkes. Steven Evren Broadway müzikalinin olmasını gerçekten çok isterim çünkü bu gerçekten, gerçekten yapmak istediğim bir şey.
Ayrıca, COVID-19 nedeniyle fırtınaya göğüs gerdikleri için şu anda Broadway topluluğuna tüm sevgimi göndermek için bu fırsatı değerlendirmek ve mümkün olan herkesi bağışta bulunmaya teşvik etmek istiyorum. Broadway Cares acil yardım fonu .
CBR: Şimdi bazı cevaplanmamış gizemler için: Pearl Voleybol, Bizmut ile bir araya gelecek mi yoksa dev bir insan/mücevher polikülü mü oluşturacak?
RS: Benim için en önemli olan şey, Pearl'ün içinde bulunduğu ilişki tarafından tanımlanmamasıdır.
CBR: Soğan neden büyümüyor?
RS: Şovun yüce hissetmesi gerekiyor, bu yüzden bazı gizemleri bırakmalıyız.
CBR: Peridot açıkça otistik bir temsil olarak mı yazılmıştı yoksa bu kadar çok otistik insanın onunla ilişki kurması mutlu bir tesadüf müydü?
RS: Peridot'u veya bu konuda şovdaki Mücevherlerden herhangi birini nörotipik olarak görmüyorum - yani, çoğu Mücevher, genel olarak 'normal' olarak kabul edilen şekillerde düşünmez, algılamaz veya davranmaz. Bu yüzden Peridot'un izleyicilerimizin nöro-çeşitli ve otistik üyeleriyle ilişkilendirilebilir olacağını düşünüyorum.
İkili olmayan, biseksüel bir insan olarak, çoğu zaman 'gerçek' insanlarla çevrili bir uzaylı gibi büyüdüğümü hissettim, doğru şeyi söylemek ya da 'doğru' davranmak konusunda kendime asla güvenmedim. Mücevherlerin bu duygunun bir yansıması olmasını istedim ve her birinin yalnızca benim deneyimime sahip kişilerle değil, aynı zamanda 'öteki' hissetmeye yönelik çeşitli deneyimlerle de ilişkilendirilebilir olmasını umdum. Seyircinin destekleyeceği karakterlerin olduğu bir şov yaratmak istedim - kendilerini en doğru şekilde ifade etme özgürlüğüne sahip olmalarını ve ihtiyaç duydukları hızda öğrenmelerini ve büyümelerini sağlamak için kök salmak. Otistik bireylerin Peridot ile ilişki kurmasından heyecan duyuyorum ve gösteriden keyif aldıklarını umuyorum.
CBR: Bize Taşlar hakkında daha önce kimseye söylemediğin bir şey söyle.
RS: Vay canına, bu cesur bir istek! Hepsinin güneş enerjisiyle çalışan robotlar olduğunu fark ettiniz mi?
CBR: Böylece dizi, Steven'ın dünyayı keşfetmek için kendi başına dışarı çıkmasıyla sona eriyor. Her koşulda duygusal bir son olurdu, ama bu kadar çok planın süresiz olarak duraklatıldığı ve birçok ülkede seyahatin imkansız olduğu şu anda bir bakıma ekstra duygusal geliyor. Steven'ın yaptığını yapmak isteyip de fiziksel olarak yapamayan izleyicileri teselli edecek bir sözünüz var mı? Garnet bize ne söylerdi?
RS: Bu şovu yazarken, başlangıçta çok fazla küçümsediğim 'kaçış' ile her zaman boğuştum. Gösterinin gerçeklerden kaçan gibi görünmesini istedim, ancak ardından izleyiciden doğrudan gerçek sorunlarla yüzleşmesini istedim ve her derde deva bir şey vaat etmek istemedim, sadece dağınık gerçekliğimiz. Gerçeklerden kaçışı tersine çevirmek ve bu inanılmaz fantastik uzaylıların bizim doğal olarak kabul ettiğimiz türden bir bolluğa aşık olmalarını ve kaçışlarını kolay erişilebilir eğlencelerimizde bulmalarını istedim. Yani bu son… Steven'ın dışarı çıkıp biraz keşfetmeye karar verebileceği ve arkadaşlarıyla buluşmak için planlar yapabileceği fikri… Bunun gerçeküstü, gerçeklerden kaçan, fantezi bir son gibi hissettireceğini hiç ama hiç beklemiyordum. Ve mesafe fikrinin hepimizi zorlayan bir şey olmasını ya da Maryland'deki ailemden bu kadar uzak ve hepimiz bu süreçten geçerken onlarla birlikte olamayacağım kadar rahatsız hissetmemi hiç beklemiyordum.
Yine de şunu söyleyeceğim ki, sonun izleyiciye özellikle iyileştirmek için ihtiyaç duyabilecekleri her şeyi yapmaları için ilham vermesini umdum. Seyahat bana gerçekten yardımcı olan bir şey ve kardeşim, gerçek Steven da ve ayrıca Steven'ın seslendirme sanatçısı Zach Callison'ın dizideki rolünü bitirirken dört gözle beklediği bir şey. Ama seyahat olmak zorunda değil. Her ne olursa olsun, stresin arttığını fark ettiğinizde ihtiyacınız olan veya hayal etmek ve plan yapmak istediğiniz her ne olursa olsun, şu anda yapılabilecek ne varsa, umarım insanlar ellerinden geldiğince bu özeni gösterirler. Becerikliyiz, doğaçlama yapabiliriz, birbirimizi önemsiyoruz… Seyahate çıkacaktım ama onun yerine daha çok telefon kullanıyor, insanlarla görüntülü sohbet ediyor, check-in yapıyor, annemle babamı arayıp mesajlaşıyor, nasıl yapılır videoları izliyorum. güvende kalın, bağış yapın. Ve gitarda bir ton huzur buldum, bu yüzden durmadan gitar pratiği yapıyorum. Dikkat çekmek için ne yapmanız gerekiyorsa, elinizden ne geliyorsa, lütfen yapın.
Şov üzerinde çalışırken, insan ayrıntılarını ve neden olduğumuz gibi olduğumuzu düşünmek için çok zaman harcadım. İnsanlar, hayatta kalmanın çok zor olduğu çalkantılı bir dönemde var oldular ve özel yaratıcılığımız, becerikliliğimiz ve bundan dolayı doğaçlama yeteneğimiz var… ve işte böyle bir durumdayız, neredeyse anında yeni alışkanlıklar oluşturuyoruz, kendimizi ve birbirimizi güvende tutmanın yollarını bulmak ve bağlantı kurmak için yeni yollar geliştirmek. Bunların hepsi inanılmaz güçler.
Bu dizide hep büyüme ve değişimden bahsediyorum ama kadim bir başka insan gücü de uyum sağlama yeteneği. Buna uyum sağlamanın bir parçası, korkusuzca yaşamanın, sanki hiçbir şey ters gitmiyormuş gibi tedbirsiz yaşamak anlamına geldiği fikrini unutmak olduğunu düşünüyorum. Ya korkusuzca yaşamak kendinizi, ailenizi, komşunuzu ve dünyadaki herkesi güvende tutmak için tüm önlemleri almaya benziyorsa? Ya korkusuzca yaşamak, sevdiğiniz insanların bunu bilmeyeceğinden asla endişelenmemek anlamına gelirse? Ya bunu geleceğe taşıyabilseydik ve her zamankinden daha korkusuz yaşasaydık? Garnet bize bunu söyler derdim ama Garnet soru sormuyor.
