Takım elbiseyi giyen oyuncu ne olursa olsun, James Bond her zaman martinilere olan düşkünlüğünü göstermiştir. Elbette bunlar, onun ikonik sözleriyle, 'sarsılmak, karıştırılmamak' anlamına geliyor.
Ancak, Ian Fleming'in romanı 1950'lerde ilk kez yayınlandığında, garip bir seçimdi. Sarsılmış martini sipariş eden bir beyefendi, en iyi ihtimalle alışılmadık, en kötü ihtimalle hafif olarak kabul edilebilir. o değil martini içmenin önerilen yolu . Lezzet çok fazla yumruk atmaz ve alkol sulanır. Bir martini sallamak aynı zamanda buzu daha eşit bir şekilde dağıtarak içeceği daha soğuk hale getirir. Karıştırılmış martininin her yudumu daha güçlüdür. Bu nedenle, karıştırılmış bir martini Bond'un kişiliğine daha uygun görünür. Öyleyse neden casus, en sevdiği içeceğin görünüşte daha zayıf ve daha az arzu edilir olduğu düşünülen bir versiyonunu kasten seçiyor?
Sarsılmış martini bir toplantıda tartışma konusu oldu. son reddit konusu nerede kullanıcı TheVileFlibertigibet teori sunuldu Bond, zekasını keskin tutmak için kasıtlı olarak daha zayıf bir içki seçer, aynı zamanda gözlemcilere göre daha sarhoş görünür. Bu şekilde casus, hızlı düşünmesi veya harekete geçmesi gerektiğinde rakiplerini şaşırtabilir.
Bu yaratıcıdır ve sulandırılmış bir içeceğin teknik olarak daha az alkol içermediği gerçeği olmasaydı harika bir teori olurdu. Her yudum daha az etkilidir, ancak biri içkisini bitirse, yine de aynı miktarda içki tüketirdi. Bu nedenle, Bond her içeceği yarım bırakmayı planlamadıkça, bu teori çok fazla su tutmaz. Sarsıntının ilk kez tanıtıldığı romanlardaki Bond, aynı zamanda alkol alımını sınırlamakla ilgilenmeyen ağır bir içicidir.
Diğer reddit kullanıcıları, tartışmaya, Bond'un içeceklerini daha soğuk tercih ettiği veya standartlarına uymayan daha düşük kaliteli votkaları seyreltmenin bir yolu olarak martinilerini çalkalama emri verdiği fikri de dahil olmak üzere kendi güvenilir teorilerini ekledi. Siparişin özgüllüğü dikkate alınmalıdır. Bond ne istediğini tam olarak bilen ve kendi zevklerine ayak uyduran bir karakter. Sadece kapris veya kaprisin ötesinde seçiminin bir nedeni olmalı.
Bond'un yaratıcısı Ian Fleming de kokteyller konusunda çok tutkulu ve spesifikti. Kitaplardan birine her içki yazdığında, onu içen karakter hakkında bir şeyler ifade etmesi gerekiyordu. Ian Fleming'in Bond'u neden heyecanlı değil de sarsılmış bir adam yapmayı seçtiğine dair en iyi söylentilerden biri, kendisinin bir keresinde bu şekilde servis edilen bir martini denedi ve oldukça keyifli buldum. Böylece bu tercihi ana karakterine ve hikayelerinin kahramanına atadı.
Bond'un film versiyonları votkaya sadık kalırken, romanlarda karakter daha çok martinileriyle deneyler yapıyor. Bazen sarsılırlar, ama her zaman değil. Sarsıntıya votkadan daha kötü tepki veren cin ara sıra ortaya çıkıyor. Ayrıca romanda yer alan ünlü Vesper martini de var. Kraliyet Kumarhanesi ve hem cin hem de votka içerir. Bond'un kitap versiyonu da şampanya, viski ve diğer kokteylleri içme rotasyonuna dahil ediyor.
Filmler Bond'un içkileriyle daha az maceralı. O sarsılmış martiniye bağlı kalma olasılığı daha yüksek. Ve filmlerde, son derece alıntılanabilir tek bir içecek siparişine bağlı kalmak mantıklıdır. Sonuçta, 58 yıl boyunca oldukça iyi çalıştı.
Cary Fukunaga'nın yönettiği ve birlikte yazdığı No Time to Die, Daniel Craig, Ralph Fiennes, Naomie Harris, Rory Kinnear, Léa Seydoux, Ben Whishaw, Jeffrey Wright, Ana de Armas, Dali Benssalah, David Dencik, Lashana Lynch, Billy Magnussen ve Rami Malek. Film, 25 Kasım'da sinemalarda.
