Bugün olanlarla bağlantılı olarak geriye bakmaya değer bir şey olduğunu düşündüğümde, çizgi roman tarihine dönüp baktığımda bu 'Sadece Bir Hatırlatma'.
Black Lives Matter protestolarıyla ilgili sinir bozucu şeylerden biri, 'İşte böyle protesto etmen gerekmiyor' gibi tekrar eden bir tema olduğu görülüyor. Colin Kaapernick'in birkaç yıl önce İstiklal Marşı sırasında protesto için diz çöktüğünde gördük. Bu aşırılık olarak kabul edildi, ancak bu yaz George Floyd'un öldürülmesine tepki olarak daha fazla protesto gerçekleştiğinde, o zaman 'Neden herkes barışçıl bir şekilde protesto etmiyor?' çeşitli profesyonel spor liglerinin hepsi geri dönene ve yine barışçıl protestolarıyla alay edilene kadar.
Bu arada, Martin Luther King Jr.'a genellikle protesto için 'doğru yol' olarak sunulur. İşte popüler bir güncel meme.
İroni, elbette, Martin Luther King gerçekten hayattayken, genel halk onu böyle görmedi ve özellikle bugün Siyahların Hayatı Önemlidir protestolarını eleştirecek türden biri tarafından görüldüğü gibi değildi.
Bir süre için Martin Luther King'in aslında Amerika Birleşik Devletleri'nin büyük bir kısmı tarafından şu anda görüldüğü şekilde - bir kahraman olarak görüldüğünü belirtmek doğru olur (King şu anda yaklaşık %90'lık bir onaya sahiptir). Amerikan halkı arasında derecelendirme). Ünlü çizgi roman Martin Luther King ve Montgomery Story, 1957'de pasifist grup Fellowship of Reconciliation tarafından yayınlandı (Alfred Hassler ve Benton Resnik tarafından yazıldı ve Sy Barry tarafından çizildi) ve Amerika Birleşik Devletleri ve ülkenin çoğu, özellikle kuzey eyaletleri, King'e büyük hayranlık duyuyordu.
Çizgi roman, son Temsilci John Lewis'in (yazar Andrew Aydın ve sanatçı Nate Powell ile birlikte) Eisner Ödüllü Mart serisi üzerinde büyük bir etkisi oldu.
Ancak, sırasıyla 1964 ve 1965'te Sivil Haklar Yasası ve Oy Hakları Yasası'nın kabul edilmesinden sonra, halk desteği King'in aleyhine değişti. King artık protestolarını Güney'e odaklamıyordu, aynı zamanda Kuzey'de de protesto yapıyordu ve ekonomik eşitsizlik gibi diğer sorunları ele almaya başlıyordu (1963'te Washington'daki ünlü Mart'ın özellikle 'Mart On Mart' olarak adlandırıldığını belirtmek önemlidir). İş ve Özgürlük için Washington' - insanlar olayın ekonomik yönünü ve Vietnam'daki savaşı unutmaya eğilimlidirler. Bazı eleştirmenler King'in bir tür protestoya bağlı kalması gerektiğini düşündü.
Yine de Sivil Haklar Yasası'nın geçmesinden önce bile King, en büyük destek alanı olan beyaz ılımlı hakkında endişelenmeye başlamıştı. 1963'teki ikonik 'Birmingham Hapishanesinden Mektup'ta King, 'Son birkaç yılda ılımlı beyazdan ciddi şekilde hayal kırıklığına uğradığımı itiraf etmeliyim. Zencinin özgürlüğe doğru adımındaki en büyük engelin Beyaz Yurttaş Danışmanı ya da Ku Klux Klanner değil, adaletten çok 'düzene' bağlı olan ılımlı beyaz olduğu konusunda üzücü bir sonuca neredeyse ulaştım; adaletin olduğu olumlu bir barışa, gerilimin olmadığı olumsuz bir barışı tercih eden; sürekli olarak: 'Aradığınız hedefte size katılıyorum, ancak doğrudan eylem yöntemlerinize katılmıyorum' diyen; babacan bir tavırla başka bir adamın özgürlüğü için zaman çizelgesi oluşturabileceğine inanan; efsanevi bir zaman kavramıyla yaşayan ve zencilere sürekli olarak 'daha uygun bir mevsim' beklemesini tavsiye eden. İyi niyetli insanların sığ anlayışı, kötü niyetli insanların mutlak yanlış anlamasından daha sinir bozucudur. Ilık bir kabul, doğrudan reddetmekten çok daha şaşırtıcıdır.'
Başka bir deyişle, King, protestoların NASIL yapıldığına itiraz edenlerden özellikle şikayet ediyordu; bu, insanların bugün King'i memlerinde yapmak için kullandıkları kesin eleştiridir. King'in bu konularda nerede durduğuna dair büyük bir yanlış anlama.
arkadaşım Sean Kleefeld editoryal karikatür koleksiyonu var 1960'ların ortalarından sonlarına kadar Martin Luther King ile ilgili ve modern okuyucular için biraz şaşırtıcı olmalılar.
Birinde King, ülke çapında ırk isyanları patlak verirken 'Üstesinden Geleceğiz' gibi Sivil Haklar ruhanilerini oynayan Nero olarak tasvir edilmiştir.
Yine de en dikkate değer karikatür, Alabama'daki Birmingham News için uzun süredir karikatürist olan efsanevi editoryal karikatürist Charles Brooks'a ait. Brooks, Editoryal Karikatürler için Pulitzer Ödülü'nü iki kez kazanan Vaughn Shoemaker'ın öğrencisiydi (Pulitzer'i kazanan bir karikatür koleksiyonum var, buradan göz atabilirsiniz).
Brooks'un sert bir ırkçı olmadığını not etmek önemlidir. Aslında, 1940'ların sonlarında Brooks'un Ku Klux Klan karşıtı karikatürleri, Brooks'a koruma sağladığı için Federal Soruşturma Bürosu'nun (FBI) katılımını çekti (Brooks, ara sıra aranan suçluların yüz çizimlerini yaparak FBI için de çalıştı). Bir Demokrat olan merhum Senatör John Glenn, Glenn'i 1984 Demokratik ön seçimlerinde merkezci olarak tasvir eden orijinal bir Brooks karikatürü istedi. Glenn'in ofisine astığı tek karikatür buydu. Brooks, 1969'da Amerikan Editöryel Karikatürcüler Derneği'nin başkanı oldu. Brooks'un karikatürlerinin, özellikle de zamanları için nispeten ılımlı olduğunu belirtmek yeterince adil.
Yine de, 1967'de Brooks, Birmingham News için, o yıl bir dizi isyanın ardından King'in 'şiddet içermeyen' protestolarıyla alay eden bir karikatür yaptı.
King öldüğünde, gazeteleri arasında Brooks karikatürünün bir kopyası vardı, gazeteden kesilip kendisine şu mektupla postalandı: 'Sen, İsa Mesih'in İncili'nin bir bakanı, nasıl bu kadar aldatıcı bir ikiyüzlü olabilirsin? ? 'Şiddetsizlik hakkında okunaksız mide bulandırıcı konuşmanızda' kendinizden başka kimseyi kandırmıyorsunuz ve sonra yoksulluğun üstesinden gelmek için bir program talep ediyorsunuz ve kendi bencilliğinizi beslemek için dünyanın her yerinde okunaksız 'yüksek yaşam' okunaksız 'okunmaz ve söylenmemiş miktarlar' .
King'in son yürüyüşü 25 Mart 1968'de Memphis'te bir Sanitasyon İşçileri grevini desteklemek için yapıldı (Memphis'in temizlik işçilerinin neredeyse tamamı Siyahtı). Bir grup genç protestocu (kendilerini İstilacılar olarak adlandırıyorlar) mağaza camlarını kırmaya başlayınca şiddete dönüştü ve polisin şiddetli bir tepki vermesine yol açtı ve 16 yaşındaki bir protestocu polisler tarafından vurularak öldürüldü ve 50 kişi daha yaralandı. . King başka bir protesto yapmayı planladı, ancak şansı bulamadan 4 Nisan'da öldürüldü.
1968'in başlarında bir Harris anketi, King'in Amerikalılar arasında yaklaşık% 75'lik bir olumsuzluk derecesine sahip olduğunu belirtti.
Uzun lafın kısası, Martin Luther King Jr.'ı modern protestoları eleştirmek için gerçekten kullanmamalısınız, çünkü onun protesto biçimi AYRICA o yaşayan bir insan olduğu ve henüz 'protesto etmenin doğru yolunun' sembolü olmadığı zamanlarda da alaya alınmıştı. '
