Sadece ben miyim, yoksa bazı 'klasik' çizgi romanlar sadece itibarlarıyla başkalarını mı korkutuyor? Çocukken en uzun süre buna ikna olduğumu hatırlıyorum. fare veya bekçi benim için olmazdı çünkü böyle 'ağır' okumalarla başa çıkacak kadar akıllı ya da yeterince olgun değildim (Görünüşe göre, bekçi beni hayal kırıklığına uğrattı çünkü ilk seferinde ilgimi kaybettim - Craig Ferguson'un dediği gibi mektuplarınızı dört gözle bekliyorum - ve fare Sonunda kendimi aştığımda beni tamamen boğdu) ve sadece diğer bazı klasikleri okudum çünkü ne kadar saygın olduklarını keşfetmeden önce onlara rastlamayı başardım.
Daha yakın zamanda, Aşk ve Roketler . Kabul etmek biraz utanç verici ama birkaç yıl öncesine kadar, Hernandez Bros. tarafından yazılan herhangi bir şeyi okumaktan kaçınmak için oldukça başarılı bir şekilde yolumdan çekiliyordum ve bu neredeyse tamamen onların itibarı yüzündendi. iş. kesinlikle , Düşündüm, hiçbir şey onların yönüne atılan muhtemelen hiperbolik övgüye dayanamaz! Sadece bu da değil, garip bir nedenden dolayı süper kahraman çizgi romanlarının asla yapmadığı bir şekilde aşılmaz görünüyordu: İskoçya'dan birine okumaya başlamak için hemen belirgin bir 'giriş' olmayan, şehir kültürlerine çok yabancı, uzun soluklu bir dizi mi? nasıl başlamalıyım bu ?
(Kuşkusuz, biraz daha hafifletici koşullar vardı: Birincisi, dizide nispeten başarısız bir önceki denemem olmuştu, Son teslim tarihi o derginin son günlerinde Jaime'nin bazı çalışmalarını serileştirmeye başladım - sanırım 'The Death of Speedy' idi, ama emin olamıyorum - ve bölümler çok kısa ve birbirinden çok uzak olduğu için benim için işe yaramadı güzel sanatlarla ayrık meraktan başka bir şey gibi görünmek. Bir diğeri için, fikirlerine tamamen güvendiğim ve nadiren bir şeyler söyleyen bir arkadaşım tarafından abartıldığı ve çabaya değmediği için diziden uyarılmıştım. Dikkat edilmesi gereken yön tabelası o sırada adil bir uyarı gibi görünüyordu.)
Demek istediğim, ya da sahip olduğum en önemli nokta şu: Bir kitaptan itibarı nedeniyle korktuğum her seferinde aptaldım. Birincisi, bu çizgi romanlar - Okuyorsunuz ve tıklıyor ya da tıklamıyor ve bu işin sonu; Bir şeyden hoşlanmadığınızı kabul ettiğiniz için yaşıtlarınız ve internet dışında hiç kimse tarafından yargılanacaksınız gibi değil. Kitapların kendisi size sırtını dönmeyecek ve garip bir kimyasal reaksiyon ya da herhangi bir şey yoluyla hoşnutsuzluğunuzu hissederlerse ellerinizi yemeye çalışmayacaktır (Yine de bu harika olurdu). Ama belki daha da önemlisi, bazı şeylerin biraz da kendi itibarlarından korunması gerekiyor. Aşk ve Roketler muhteşem ve inanılmaz derecede ulaşılabilir (Beni gerçekten okumanın karanlık tarafına getiren şey, boş zaman ve bulmaktı. Çılgın yerel kütüphanemde; kütüphane sisteminin gücünü asla küçümsemeyin arkadaşlar) ve her şeyden önce okumaya çekindiğim için utandığım türden bir şey, bu da neden bunu toplum içinde böyle kabul ettiğimi açıklıyor. Aptallığım sana bir uyarı olsun, sevgili okuyucular: Ne istersen oku ve özellikle de hoşuna gideceğini söylüyorlarsa, başkalarının ne düşündüğünü görmezden gel.
...olmadıkça bekçi . Filmi hemen hemen izleyebilir ve onu atlayabilirsiniz.
