80'lerin bir çocuğu olarak, 'Jem' çizgi dizisi olan oyuncak bebekleri şişirme bahanesiyle ilgili hoş, bulanık anılarım var. Sadece dünyayı dolaşan ve hayranlarını heyecanlandırmakla kalmayıp aynı zamanda suçları çözen, bir yetimhane işleten ve kötü niyetli müzikal rakipleri The Misfits ile savaşan, tamamı kızlardan oluşan bir grup Jem and the Holograms'ın rock yıldızı anlatısını sıcak bir şekilde hatırlıyorum. Bu yüzden, Jon M. Chu'nun Jerrica'yı (Jem'in gerçek dünyadaki kimliği) YouTube'daki performansından sonra yıldızlığa tökezleyen bir banliyö evlatlık çocuğu olarak yeniden canlandıran canlı aksiyon yeniden başlatması olan Jon M. Chu'nun 'Jem and the Holograms'ına çok korkuyla yaklaştım. orijinal bir parça viral hale gelir. Bu değil İstediğim Jem, ama yine de beni kazandı.
İlk bakışta Chu, bu proje için garip bir seçim gibi görünebilir. Özgeçmişi, 'G.I. Joe Misilleme,' bir dizi 'Step Up' filmi ve konser belgesi 'Justin Bieber: Never Say Never.' Ama eğer gözlerini kısarsan, bu çabaların Chu'nun 'Jem ve Hologramlar' için neden mükemmel olduğunu tam olarak nasıl gösterdiğini görebilirsin. Zaten 80'lerin oyuncağını nostaljiye dayalı yeniden başlatmaya dönüştürdü. Romantizmi örüyor, dans yönetiyor ve konserler çekiyor, aynı zamanda kızlardan oluşan bir izleyici kitlesinin ne talep ettiğinin son derece farkında. Ve bu beceriler, 80'lerin imalarını, sevimli bir aşk hikayesini, biraz iri şekerlemeyi ve göz kamaştırıcı bir dans numarasını sunan 'Jem and the Holograms'da parlıyor.
Aubrey Peeples, müzik devi Erica Raymond'ın (Lezzetli bir manzarayı yiyip bitiren Juliette Lewis) onu bilinmezlikten/YouTube'dan çekip alıp yıldız olmaya başladığı utangaç bir genç olan Jerrica'yı (diğer adıyla Jem) canlandırıyor. Jem'in yedek grubu, biyolojik kız kardeşi Kimber (yiğit bir Stefanie Scott) ve onun üvey kız kardeşleri, moda tutkunu Shana (sevgili Aurora Perrineau) ve teknoloji düşkünü erkek fatma Aja'dan (sahne hırsızı Hayley Kiyoko) oluşur. 'Behind The Music' yolunda rekabetler ve plak anlaşmaları, kız kardeşlerin bağını paramparça etmekle tehdit ediyor. Ancak temel aldığı dizinin düzenli olarak kişisel dramadan çılgın bilimkurguya dönüşmesi gibi, 'Jem and the Holograms' bir hologram projeksiyon robotu ve ayrılan bir babanın son isteklerini içeren bir alt olaya atıyor.
Adı açıklanmayan bir hastalıktan ölmeden önce, Jem ve Kimber'ın babası Synergy adında BB-8 tarzı bir robot yaptı. Kızlar, rock yıldızları olarak yeni hayatlarına başlamak için Los Angeles'a vardıklarında, robo arkadaş canlanır ve onları, Jem'e bir hokey ama içten bir doruk noktasında önemli tavsiyeler verecek olan yapboz parçalarını aramaya sevk eder. Filmde bulunan bir başka fantezi unsuru da, Erica'nın kâr için Jem'i duygusuzca manipüle etmesine rağmen, kız grubunu asla cinselleştirmemesi ve onları birçok pop yıldızının tercih ettiği cimri modalara zorlaması. Bunların hepsi tamamen saçma görünebilir (ya da belki gerçekten çirkin), ama bu marka için doğru, bebeğim. Ve aslında bu yüzden 'Jem ve Hologramlar' bazı utanç verici kusurlara rağmen benim için çalıştı.
Yapısal olarak, film bir karmaşadır, Sinerji arayışını rock yıldızı dramasına sıkıştırır ve bir romantizm planını (Rio olarak 'Boy Next Door' iri Ryan Guzman ile) kaplar. Ama hepsi bu değil. Chu ayrıca YouTube videolarını baştan sona yayınlıyor. Bazen performanslardır, aksi halde falan filan bir e-posta alışverişinin gerilimini artırmak için kesilen davul savaşları gibi. Bazen onlar gibi viral videolar 'Su Kayağı Sincap' kolay gülmek için oynanır. Ama finalde, insanların Jem'i neden sevdiğini ve önemsediğini ve Jem'in onlara nasıl ilham verdiğini açıklayan hayran itirafları. '80'lerin 'Jem'i, devasa omuz vatkaları ve her şeye (kariyer, kontrol, erkek arkadaş, arkadaşlar, ün, moda ve daha fazlası) sahip olmak için ciddi çabalarıyla tanımlanırken, 'Jem ve Hologramlar' kendini sosyal medyanın gücüyle bağlantı kurmanın bir yolu olarak tanımlar. Elbette, infazı hantal, ama o Jem günah çıkarma görevlileri beni boğmamış gibi davranırsam yalan söylemiş olurum.
Chu, çok ender rastlanan bir şeyi, kız gibi ve ciddi olmaktan çekinmeyen, kadın cepheli bir macerayı teslim etti. 'Jem ve Hologramlar' büyük olasılıkla, en çok 'Biz kardeşiz, bu yüzden biz sözde birbirimize yardım etmek için.' Unutmayın, bu her şeyden önce yetişkinler için bir film değil. Elbette, Rio'nun bir moral konuşması sırasında tema şarkısını ('cazibe ve parıltı, moda ve şöhret') açıkça alıntıladığı bir bölüm de dahil olmak üzere, gösteriye sağlıklı bir gönderme var. Ancak film açıkça yeni nesil kızlara ilham vermeyi, onlara hayal kurabilecekleri bir alan ve hayran kalacakları samimi bir kadın kahraman vermeyi amaçlıyor. Ve filmin gösteriminde etrafımı saran genç kızlardan duyduğum tekrarlanan ciyaklamalara, nefes nefese ve hıçkırıklara bakılırsa, Chu'nun o kalabalığın yanında haklı olduğunu söyleyebilirim. Ve yalnız bağırmıyorlardı.
'Jem ve Hologramlar' beni yeniden kız gibi hissettirdi. Özellikle Jerrica ve kızlarla doğaçlama bir şarkıya katıldığında Rio'ya bayıldım. Jem, bir zamanlar çakmak salladığım gibi, cep telefonlarını yanan gençlere çalarken onun sesini sahnede bulduğunda neşelendim. Kaybolmuş ve yalnız hissettiğinde Jerrica'ya acıdım ve kız kardeşleri tarafından yeniden bir araya geldiğinde - büyük bir coşkulu kucaklamada - onun için sevindim. Elbette, ambalaj farklıdır ve bazen özensizdir. Ama Chu, 30 yıl önce Jem'i bu kadar özel ve önemli yapan şeyin özüne indi ve onu yeni alakalı hale getirdi. Umduğum gibi gerçekten, gerçekten, gerçekten rezil biri değil. Yine de 'Jem and the Holograms', kızları (ve bahse girerim erkekleri) heyecanlandıracağı kesin olan eğlenceli ve içten bir anlatım sunarken, eski okul hayranlarına bayılabilecekleri bir film sunuyor.
Ve sadece bir not: Sen daha iyi kredilerle kalın.
'Jem ve Hologramlar' 23 Ekim Cuma günü açılıyor.
