Akıllara durgunluk veren ne kadar yumuşak ve kötü , 'Tarzan Efsanesi'dir.
Kıdemli 'Harry Potter' yönetmeni David Yates'in, vahşi bir aksiyon ve macera dünyasında inanılmaz ve sıra dışı güçlere sahip bir adamın hikayesini anlatmak için mükemmel bir seçim olduğunu iddia edebilirsiniz. Ateşli ve için için yanan usta Alexander Skarsgård'ın, eksantrik Oscar ödüllü Christoph Waltz'ın, dinamik ve muhteşem Margot Robbie'nin ve efsanevi badass Samuel L. Jackson'ın övündüğü bir film ilan ederek yumruklarınızı savurabilirsiniz. muhtemelen sıkıcı bir zaman kaybı olmak. O kadar çok kolektif karizma var ki, arsa ne kadar anlamsız olursa olsun, bu film bir zevk olmalı! Yine de size söylüyorum: 'Tarzan Efsanesi', bu kasvetli yaz film sezonunun açık ara en kötü sürümü.
Filmin ilk günahı, ileri geri olay örgüsünü kurmaya yönelik yarım yamalak yaklaşımıdır. İzleyicilere goriller tarafından büyütülen ve cesur Jane'e düşmeye mahkum olan bir İngiliz çocuğun tanıdık hikayesinden daha fazlasını vermeye kararlı olan 'Tarzan Efsanesi', bu başlangıç hikayesini gerici ve saldırgan bir beyaz kurtarıcı anlatıya tembelce bağlar.
Belçika'nın Kongo'yu sömürgeleştirmesi hakkında çok sayıda açılış ünvanı kartının ardından Tarzan, ormanın sallanan bir kralı olarak değil, çocukluğunun sallanan arazilerine geri davet edilen her şeyi görmek için davet edilen bir asil asilzade olarak tanıtıldı. Belçika kralının iyi işleri. Ancak tetikçi Amerikalı diplomat George Washington Williams (Jackson), Tarzan'ı (ki kendisine 'John' olarak anılmayı tercih eder) hiç görülmemiş hükümdarın yeni imparatorluğunu köleleştirilmiş Kongolu yerlilerin sırtında inşa ettiği konusunda uyarır. Bu yüzden, 'Afrika'nın en sevdiği oğlu' Tarzan, bütün bir siyahi ulusu özgür kılmak için Kongo'ya geri dönmelidir.
O kadar zevksiz bir olay örgüsü ki, 'Django Unchained' ve 'The Hateful Eight' filmlerinden Jackson'ın sarı saçlı, beyaz tenli İngiliz lorduna düz bir yüzle 'Afrika'nın en sevdiği oğlu' dediğini görmek gerçekten şok edici. Ama sonra, İç Savaş'ta savaşan ve dünyadaki hiçbir insanın bir daha kölelikle karşılaşmasını istemeyen çaresiz diplomatı, rahatsız edici ve açıklayıcı bir şey söylüyor: 'Dünyaya inanacaklarını söyleyecek birine ihtiyacım var.'
Temel olarak, Williams kıdemli ve diplomat olmasına ve kralın kölelik operasyonunun somut kanıtını aramasına rağmen, 1889 toplumunun siyah bir adamı dinlemeyeceğini biliyor. Beyazların dikkatini çekmesi için beyaz bir müttefike ihtiyacı var. Bu, Hollywood'da tekrar tekrar gördüğümüz bir taktiktir, beyaz bir kahramanın içinden siyahların yaşadığı bir hikaye süzülür. En son Matthew McConaughey aracı 'Free State of Jones', İç Savaş baskısını köleler yerine beyaz çiftçilere odakladığı için sert bir şekilde eleştirildi. Ve haykırış sadece bu hafta bitti yaklaşan bir Daniel Craig filmi Irksal gerilime ve ayaklanmaların kendilerine değil, beyaz bir adamın o çalkantılı zamanda nasıl hissettiğine odaklanacak olan L.A. isyanları hakkında. Bu, tiksindirici bir hikaye anlatma taktiği ve 'Tarzan Efsanesi'ni sıkıcı bir karmaşa olmaktan kurtaran bir taktik değil.
Çemberleme İsveçli iri Skarsgård, Tarzan tutkunu oynamak için mükemmel bir oyuncu gibi görünüyor. Ama senaryo ona çok az sayıda satır vermeyi tercih ediyor ve neredeyse hiç mizah duygusu yok -- Skarsgård'ın gerçek yeteneklerinin gerçek bir israfı -- çoğunlukla homurdanmasına ve öfkeyle bakmasına izin veriyor. Margot Robbie'ye ara sıra gülümseme verilir, ancak Jane'i 19. yüzyılın Ortalama Kızı yapan sahte esprilerle yolunu kesmek zorundadır. Christoph Waltz'ın zalim köle taciri, onun itme süpürge bıyığının kesimi hakkında keskin sözler tükürür ve çocuk taciziyle ilgili gülünç bir şaka yapar. 'Suicide Squad' yıldızının hayranları en az bir gerçek gerilim sahnesine ve dört gözle bekleyecekleri bir aksiyon sahnesine sahip olacaklar, ancak Robbie'nin Jane'i, Tarzan'ın köleliği sona erdirirken peşine düşmesi için öncelikle bir insan McGuffin.
Waltz hız sabitleyicide görünüyor. Bu ünlü karakter oyuncusundan beklediğimiz melodik replik ve hırçın gülümsemeler var ama burada ateş yok. Jackson bile sıkılmış görünüyor. Ve onu kim suçlayabilirdi ki? Bu modern film efsanesi, asıl görevi, Tarzan'ın ormanın nasıl çalıştığını açıklayabilmesi için açıklama soruları sormak olan bilge bir yardımcı oyuna dahil edildi. O zaman Tarzan insanüstü güç, el becerisi ve hayvan sohbeti yaparken Jackson ah ve ah yapmalıdır. Ve oh hayvanlar.
Aynı yıl Disney'in bize, Warner Bros.'un CG'yi bu kadar vasatın altında bırakmaya cüret ettiği, hayranlık uyandıran canlı aksiyon 'Jungle Book'u vermesi şaşırtıcı. 'Orman Kitabı' insan kahramanlarıyla kusursuz bir şekilde kaynaşan CG ortamları ve pratik olarak uzanıp kürklerini okşayabileceğiniz kadar fotogerçekçi görünen animasyonlu hayvanlar sağladı. 'Tarzan Efsanesi'ndeki CG o kadar gülünç bir şekilde düzdür ki, kahramanı ve yerli arkadaşları geniş ağaç dalları arasında koşuştururken yüzerler. Ve gümüş sırtlı gorilleri öfkelendirme, deve kuşlarını damgalama, dişi aslanları ve fıçı yuvarlanan timsahları ziyafet çekme tehdidi, animasyonları fotoğraf gerçekliğinin çok gerisinde kaldığında uzak geliyor.
Griler ve dijital yağmurda çalkalanan (belki de vasat CG'yi karartmak içindir), 'Tarzan Efsanesi' özensiz görsel efektler, ilhamsız üretim tasarımı, yavan hikaye anlatımı, puslu performanslar ve zorlama duygulardan oluşan çirkin bir slogandır. Tarzan büyük finişe doğru yarışırken, neredeyse bittiği için mutluydum. Eh, bu saçma sapan süper kahraman tarzı gösteriler, kötü kurgulanmış aksiyon ve bir patlamadan sonra, çünkü neden olmasın.
'Tarzan Efsanesi' bugün ülke çapında açılıyor.
