Star Wars: Bölüm II - Klonların Saldırısı , 2002'den itibaren kötü bir rap alır. Yıllar içinde, Prequel Trilogy'nin ikinci girişi neredeyse oybirliğiyle en kötüsü olarak adlandırıldı. Yıldız Savaşları hayranlar ve eleştirmenler tarafından benzer şekilde film, genellikle 1999'ların bile altına yerleştirildi Hayalet Tehdit çoğu fan sıralamasında. ( Bölüm I kendi kurtarıcı niteliklerine sahip olduğunu unutmayın, ancak bu tamamen farklı bir konuşma.)
Klonların Saldırısı kesinlikle kusurludur. CGI'nın aşırı kullanımı dikkat dağıtıcı olabilir, pembe dizi esintili diyaloglar şaka malzemesi haline geldi ve bazı karakterler, yani Padmé Amidala, kesinlikle senaryo tarafından çok daha iyi işlenebilirdi. Ancak görevden almak Bölüm II tek başına bu gerekçelerle, filmin doğru yaptığı her şeye büyük bir kötülük yapmaktır - ve çok doğru oluyor, giderek daha fazla insanın en azından ısınıyor gibi göründüğü bir şey.
Ne de olsa, Prequels bir bütün olarak, evrensel olarak hiçbir yerde evrensel olarak aşağılanmış değildir. Yıldız Savaşları bir zamanlar olduğu gibi fandom. Bu büyük ölçüde, onlarla büyüyen neslin artık masada gerçek bir koltuğa sahip olmasından kaynaklanmaktadır, bu nedenle franchise ile ilgili söylem artık Orijinal Üçleme püristlerinin egemenliğinde değildir.
Bu noktada bir klişe ama Prequel Trilogy gerçekten bir Shakespeare trajedisi gibi oynuyor. Sadece Seçilmiş Kişi olmanın sorumluluğuyla değil, aynı zamanda dogmatik Jedi Düzeni'ne bağlılığı, beraberinde taşıdığı muazzam miktarda korku, öfke ve üzüntüyü işlemesini yasaklayan Anakin Skywalker'ı takip ediyor. Padmé'ye duyduğu aşk. Anakin, umursadığı insanları korumaktan başka bir şey istemez; bu arzu, kendisini müstakbel tiran Şansölye Palpatine tarafından manipüle edildiği gerçeğine karşı kör eder ve bu arzu, nihayetinde onun sonunun geldiği ortaya çıkar. Özünde, Anakin'in gözden düşmesi inanılmaz derecede etkili bir hikaye -- ve Klonların Saldırısı onun omurgasıdır. Onsuz, her şey dağılıyor.
Tarafından Sith'in intikamı Anakin'in Gücün Karanlık Yüzüne asıl dönüşü sadece bir formalitedir, çünkü Klonların Saldırısı Rubicon'u gerçekten aştığı yer. Annesi kollarında öldüğü ve öldürücü öfkesini, sevdiği birinin bir daha ölmesine asla izin vermeyeceğine yemin eden Tusken Raiders'a çevirdiği an, kendisini en büyük başarısızlığına hazırlıyor. Ve Padmé ile evlendiği an kaderi mühürlenir. Evlenmelerini izleyen bir izleyici olarak, sonsuza dek mutlu olacaklarına inanmak istersiniz. Ama Orijinal Üçlemeyi izlediyseniz, bunun olmayacağını bilirsiniz, bu da hikayeyi daha da trajik hale getirir.
Anakin konusuna gelince Hayden Christensen'dan bahsedelim çünkü filmin kendisi gibi o da performansıyla aldığı eleştirilerin çoğunu kesinlikle hak etmiyor. Elbette, vermek için yaptığı diyalogların çoğu gerçekten işe yaramıyor. (George Lucas, Prequels'in kasıtlı olarak melodramatik olduğunu açıkladı, ancak bir sınırı var.) Ancak, 'Kumu sevmiyorum' satırını sunabileceğini ve istemeden komik hale getirmediğini söyleyen hemen hemen herkes yalancıdır. . Ayrıca Christensen'ın sözsüz oyunculuğu gerçekten harika. Yalnızca gözleriyle aktarabildiği çok çeşitli duygular aşikar - sadece Shmi Skywalker'ın ölüm sahnesine bakın.
Klonların Saldırısı Padmé rolünde Natalie Portman, Count Dooku rolünde Christopher Lee, Jango Fett rolünde Temuera Morrison, Mace Windu rolünde Samuel L. Jackson ve tabii ki Ewan McGregor gibi pek çok başka olumlu yönü de var. Obi-Wan Kenobi olarak. Aslında, Bölüm II Muhtemelen, yalnızca McGregor ve Christensen'in büyük kimyası tarafından güçlendirilen Kenobi sass ticari markası için standardı belirledi. McGregor'un Obi-Wan'ı, Prequels'in en sevilen bölümlerinden biri haline geldi ve Klonların Saldırısı bu da diğer iki film kadar övgüyü hak ediyor.
Yukarıda bahsedilen Dooku da övgüyü hak ediyor. Süre Yıldız Savaşları: Klon Savaşları genellikle Prequels tarafından kurulan kanonu geliştirmekle tanınır, Klonların Saldırısı ' Kont'un tasviri, alkışlanan animasyon serisinin yaptığı her şeyden daha iyidir. Lee'nin Kont Dooku'su en nüanslı olanlardan biridir. Yıldız Savaşları şimdiye kadar görülen kötü adamlar. Buna karşılık Klon Savaşı s, karakteri kötü olduğu için kötü olan başka bir Sith yapmaktan memnundu. , Bölüm II 'in versiyonu, motivasyonları ve inançları açısından karmaşıktı -- ve Cumhuriyet'in yozlaşması ve Jedi'ların kibiriyle ilgili geçerli noktalara değindi. Bu, güvensizlik ekmek için bir oyundan başka bir şey olmayabilirdi, ama Dooku gözlemlerinde yanılmadı.
Filmde eğlenmek için bazı eğlenceli aksiyon setleri de var. Geonosis Savaşı, Jedi'ların en iyi dönemlerinde neler yapabildiklerine dair ekrandaki ilk gerçek bakıştı; Yoda ve Kont Dooku arasındaki düello başlı başına ilginç bir rekabete yol açtı; ve Obi-Wan ve Jango Fett arasındaki Kamino'daki kavga dürüstçe daha çok hatırlatıyor Mandaloryalı Boba Fett'in Orijinal Üçlemede yaptığı hemen hemen her şeyden daha fazla. Filmin bir çok mizah denemesi boşa çıkarken, ekranda gerçekten komik anlar da var. Obi-Wan'ın sadece açılış sahnesinde ölüm çubuğu satıcısı üzerinde bir akıl hilesi kullandığı sekans, bir sinema bileti fiyatından daha değerlidir.
Dır-dir Klonların Saldırısı mükemmel? Hayır, ondan uzak. Ve tüm kanonun içinde, canlı aksiyon Yıldız Savaşları filmler, çok iyi alt sıralarda yer alabilir. Ama aynı zamanda çok yanlış anlaşılan bir film. En iyi görsellere veya en iyi diyaloğa sahip olmayabilir, ancak tematik olarak yapmak istediği her şeyi başaran eğlenceli bir film. Günün sonunda, vazgeçilmez bir bölümdür. Yıldız Savaşları mitos.
