2012 Sundance Film Festivali'ndeki izleyiciler, geçen hafta Utah, Park City'deki Eccles Tiyatrosu'nu yönetmen Josh Radnor'ın ikinci sınıf çalışmasının gösterimi için doldurdu. Liberal Sanatlar .
Film, Radnor için büyük bir atılım olduğunu kanıtladı. Mutlu teşekkürlerdaha fazla lütfen iki yıl önce Sundance'te çoğunlukla olumlu eleştiriler aldı. İlk yönetmenlik denemesinin sadece bazı kısımlarını beğenmiş biri olarak, Radnor'un kendi filmleriyle kendine geldiğini söylemekten mutluluk duyuyorum. Liberal Sanatlar , New York'ta yaşayan ve sevgili profesör Peter Hoberg'in (Richard Jenkins) emekli olması için mezun olduğu Kenyon Koleji'ne dönen bir rehberlik danışmanı olan 35 yaşındaki Jesse'ye (Radnor tarafından oynanan) odaklanıyor. Kendisinden 16 yaş küçük bir öğrenci olan Zibby (Elizabeth Olsen) ile tanışır ve ardından aşık olur ve ayrıca buz gibi İngiliz Romantik Edebiyat profesörü Judith Fairfield (Allison Janney) ile yeniden bağlantı kurar.
Film, kendini bulmanın nasıl gençliğe atfedilmediğine odaklanıyor ve Radnor'un yazıları sonsuz derecede büyüleyici. Janney ve Jenkins, gülünç bir şekilde akılda kalan performanslarıyla kesinlikle onu ezdiler ve Olsen'in yılların ötesindeki bilge tavrı onu müthiş bir usta yapıyor. Film aynı zamanda Zac Efron'un (bir yogi frat çocuğu gibi) ve John Magaro'nun depresif Dean rolünde özellikle unutulmaz dönüşlerini içeriyor. Sonsuz -Kenyon öğrencisi Jesse'nin yanlışlıkla akıl hocalığı yapması.
Bu film kesinlikle izleyiciler arasında bir hit olacak; romantik komedilerle dolu bir sektörde, hem zeki hem de hemen izlenebilir olanı bulmak zor. Liberal Sanatlar ne Bahçe Devlet keşke öyle olsaydı – krediler gelir gelmez tekrar oynatmaya basmak istedim.
Gösterimden sonra, Radnor sahneye çıkarak konunun arkasındaki ilham kaynağı, gerçek hayattaki profesörlerden ipuçları, ikinci bir film yapmanın zorlukları ve David Foster Wallace'a olan tutkusu hakkında izleyici sorularını yanıtladı.
Bu filmin temalarının arkasındaki ilham neydi?
Bunu çektiğimiz kolejime geri döndük, Ohio'daki Kenyon Koleji'ne. Ve ilk filmimi gösterdim Mutlu teşekkürlerdaha fazla lütfen Orada. Ve… Birdenbire çok garip bir duyguya kapıldım. Oradaki öğrencilerden önemli ölçüde daha yaşlı olduğumu fark ettim. Ve yıllar içinde geri dönmüştüm ama o boşluğu hiç hissetmemiştim. Üniversitede olma anılarım çok canlıydı - bunun nasıl olduğunu takip edemedim. Mesela, nasıl 35 oldum ve hepsi 18'den 22'ye çıktı. Birden bir yaşlı gibi oldum. Ve bu beni biraz korkuttu. Ve aklıma şu geldi: Ya bir öğrenciye aşık olursam? Bu gerçekten hayatımı zorlaştıracaktı. Bunu yapımcım Jesse Hara'ya söyledim ve o da 'Bu harika bir film! Ve sonra yazdım. Ve hızlı yazdım.
Bizim için izlemesi çok eğlenceli bir filmi en eğlenceli yapan neydi?
Hayatımın bu yeni bölümünü, bu tür yazma/yönetme bölümünü bulmanın en güzel yanı, sürecin tüm bölümlerinden ne kadar keyif aldığımdır. Görmediğiniz pek çok şey gibi… ana çekimler bittiğinde eğlence başlar. Filmi düzenlemeyi seviyorum, sesi karıştırmayı seviyorum, renk düzeltmeyi seviyorum. Sadece döngüden nefret ediyorum - diyaloğu yeniden kaydetmeniz gerektiğinde tek şey bu. Ondan çok nefret ediyorum çünkü çok ilhamsız. Ve aktörler bundan nefret ediyor - sadece yapmak zorunda oldukları için kırgınlar. İnsan toplamaktan zevk alıyorum. Bu topluluğu filme almak ve herkesi aynı kefeye koymak gibi. Demek istediğim, bunların çoğu oyuncu kadrosunda – ve oyuncu seçimi yapmaktan zevk alıyorum. Ayrıca, kahramanlarınızla çalışmaya başlayın. Richard Jenkins ilk filmimde rol aldı… ve bu bölümü onun için yazdım. Bu yüzden yazarken onun sesini duyuyorum. Ve bu bölümü Lizzie Olsen için yazdığımı bilmiyordum ama bir şekilde tuhaftım. Ve Allison Janney, onun her zaman büyük bir hayranı oldum - o aslında bir Kenyon mezunu. Benim üniversiteme gitti. Bu yüzden onu geri davet edebilmek harika bir şey.
Filmin ne kadarının senaryoya karşı ne kadar doğaçlama yapıldığından bahseder misiniz?
Film oldukça sıkı bir senaryoya sahip. Sayfadan atlamadan önce, yazıldığı gibi elimizde olduğundan emin olma konusunda can sıkıcı olabilirim. Ancak farklı aktörler doğaçlama yapmaktan diğerlerinden daha çok zevk alırlar. Richard'ın orada bazı iyileştirmeleri var. O sadece oynuyor ve ben de onunla birlikte oynardım. Bilirsiniz, bu garip… oyunculara böyle bir şey yapma özgürlüğü vermek istiyorsunuz, ama aynı zamanda tiyatrodan geliyorsunuz ki, odada bir oyun yazarı varken doğaçlama yapmaya cesaret edemiyorsunuz. Ama iyi bir denge kurmaya çalışıyorum çünkü bazen en sevdiğin şeyler bir doğaçlamada olur. Yani bunu hala öğreniyorum.
seviyorum Annenle nasıl tanıştım - bu benim favori şovum.
[alaycı bir şekilde] Pardon, neden bahsediyorsun? [seyirciler güler]
Ve o dizide bir profesörü oynuyorsunuz ve belli ki bu filmde bir profesörsünüz. Kenyon'da öğrenciyken nasıl bir deneyim yaşadınız ve hayatınızda profesörlerle benzer ilişkiler yaşadınız mı?
Gerçekten uzun bir süre profesyonel bir öğrenciydim. Ve hala bu tür öğretmen-öğrenci dinamiğini seviyorum. Ve öğrencilikten kurtulmam uzun zaman aldı. Bir yemek planı olmadan kendimi nasıl besleyeceğimi bulmam uzun zaman aldı. Mentor/mentee ilişkisi hakkında beni gerçekten etkileyen bir şey var. Hayatımda gerçekten önemli bazı öğretmenlerim vardı ve özellikle Kenyon'da çok yakın bir arkadaşım olan Peter Rutkoff adında bir tarih profesörüm vardı. Bir tarih dersi veriyordu… bize iki hafta boyunca öğrettiği bu kitabı okuttu ve sonunda dedi ki, Peki siz gerçekten bu saçmalığa inanıyor musunuz? Sonra kitabına geri götürdü ve neden saçma olduğunu düşündüğünü söylemeye başladı. Ve düşündüm ki, Ne cesur, harika bir şey, aslında sevmediği veya inanmadığı bir kitap öğretmesi. Liberal Sanatlar eğitimini takdir ettim çünkü tüm bu şeyleri okumak zorunda kaldım, belki başka türlü okumazdım. . Ron Sharp adında bir Keats bilgini ile İngiliz Romantik Edebiyatı dersi aldım. İlk defa, genç bir öğretmenken sınıfımıza anlattı ve öğretmenlik yapıyordu. Bir Yunan Urn üzerinde Ode …aldı, güzellik hakikattir, hakikat güzellik, dedi, güzellik doğru, doğru güzellik. Ve bu her zaman çok komik olduğunu düşündüğüm bir hikaye ve bu yüzden onu Allison'ın karakterine verdim.
ben bir büyüğüm Sonsuz hayran - Geçen yıl okudum.
Bu çok komik – John Magaro az önce bitirdi. Bekle, John Magaro burada mı? Ah - dışarı gel! [sahne arkası hareketler, John ortaya çıkıyor] Bu, Dean'i oynayan John Magaro. [seyirciler coşkuyla alkışlar] Bu çocuk ne kadar harika? John okuyordu Sonsuz biz çekim yaparken ve o kampüste dolaşıyordu Sonsuz ve sanki onunla karakter arasındaki çizgiler çok bulanıktı. Ve John az önce bitirdi. Sorunuzu bitirmenize izin vermedim!
Senaryoya eklemek için tekrar gözden geçirdin mi merak ettim. Ve sonlara doğru kitapçıda tuttuğunuz kitap neydi? O kapağı tanıyamadım.
Bu sahte bir kapak - sahne adamımız bu kapağı yaptı. Bu yüzden tanımadın. Filmlerdeki özel isimlerle ilgili bir sorunum var, bazen bir şeyleri adlandırmak istemiyorum. Kitaplardan hiçbirine isim vermeyeceğim bir kibirdi. Sebebi şuydu - demek istediğim, birkaç sebep vardı. Ama en önemlilerinden biri, herkesin en sevdiği kitap olmasını istedim. Yani sadece en sevdiğiniz kitabı getirmenizi istedim ve eğer bu insanlar şöyle olurdu, o kitabı sevmiyorum deseydim. Bu iyi bir kitap değil. Bu filme artık inanmıyorum. Bu yüzden sadece bırakmaya karar verdim. Evet, Dean'in okuduğu Jesse'nin sevdiği kitap Sonsuz . David Foster Wallace ile çok güçlü, eziyetli bir ilişkim var. Ben büyük bir hayranıydım ve öyle kalacağım. Ayrıca intiharına da çok üzüldüm. Beni gerçekten derinden mahvetti ve birçok yönden onunla güreşmeye devam ediyorum. Ama ona karşı çok öfkem olduğunu da fark ettim - bu öfke geliyor, ona kızıyorum, bir nevi bu bilgeliği bırakıyor ve sonra kaçıyor. Bu konuda bir şey bildiğimi varsaymanın benim açımdan mantıksız olduğunu biliyorum. [John'a hareketler] John – okuma deneyiminiz hakkında konuşmak ister misiniz? Sonsuz ? Çünkü bunun onu mahvettiğini de söyledi.
Arabalar: Aslında bunu Kenyon'da çekmeye başladığımızda okumaya başladım ve çekim yaparken içine yaklaşık 500 sayfa ekledim ve bittikten sonra New York'a geri döndüm ve öylece bıraktım çünkü o noktada bana pek mantıklı gelmiyordu ve onu takip etmekte zorlanıyordum. Sonra Los Angeles'ta Josh'u tekrar gördüm ve şunu bitirmeliyim dedim. Bu yüzden tekrar aldım ve yaklaşık 600 her şey bir araya gelmeye başladı ve tıklıyordu. Ve sonra sona geliyorum ve senin dediğin gibi [Josh'a hareketler] tamamen berbat durumdaydım. Ve sonra kendinizi geri dönerken ve yeniden başlamak isterken buluyorsunuz, ki bu çok çılgınca. O kitap seni gerçekten mahvedebilir. Ama oku! [seyirciler güler]
Bu deneyim, filmin yazımı ve yönetmenliğiyle nasıl karşılaştırıldı? Mutlu teşekkürlerdaha fazla lütfen ?
İkisi için de korkmuştum, ama farklı şekillerde. İlk filmden önce bilinmeyenlerden, ikinci filmden önce de bilinenlerden korkardım. İkincisi için daha çok neye bulaştığımı biliyordum. Sette en mutlu günlerimi filmde olmadığım, sadece yönetmenlik yaptığım günler buldum. Ve aptalca, kendimi bu filmin çoğuna yazdım. Ve büyük ölçüde, çünkü o rolü oynamak zorundaymışım gibi hissettiğim bir hikayeydi, sadece yapmak zorundaydım. İçinde olmadığım bir senaryo yazmaya çalışıyorum - çok heyecan verici olurdu. Ayrıca tuhaftı – bu filmde daha yaşlı oyuncuları yönetiyordum. Bu yüzden biraz kendime güveniyormuş gibi yapmak zorunda kaldım. Allison ve Richard bence dünyanın en büyük aktörlerinden ikisi [alkış] Daha az korkutucu ve daha az ezici değildi, ancak bazı seçimlerimde bir tür cesaret olduğunu düşünüyorum. Görsel kelime dağarcığının ne olduğunu öğreniyorum ve kendi sinematik kelime dağarcığımı genişletiyorum. Ama evet, aynı anda hem zor hem de harikaydı.
Her iki filminizde de karakteriniz daha genç bir kayıp insanı kurtarmak istiyor ve bunun sizin için neden önemli bir ilişki olduğunu merak ediyorum.
Bunu hiç düşünmemiştim! [seyirciler gülüyor] Fevkalade anlayışlı adam! [seyirciler daha çok gülüyor] Bir arkadaşım geldi ve bunu erkenden gördü… ve Dean/Jesse ilişkisini düşündü, buna bir akıl hocasının doğuşu dedi. Dean'in bu akıl hocasını alması ve Jesse'nin kendini çok kaybettiği için yapabileceğini bile bilmediği bu role adım atması. Bunu şöyle hayal ediyorum: Hepimiz bir yere tırmanıyorsak, bazen aşağı inip insanlara yardım ediyoruz ve diğer insanlar da bize yardım ediyor. Ve bazen birisini kaldıran kişi rolünü oynadığımız ve bazen de kaldırıldığımız bu birbirine bağlı ilişkiler ağıdır. Ve bence bunlar ilginç dinamikler. Bence bu biraz tatlı, körün körü yönetmesi gibi. Bence hepimiz mobilyalara çarpıyoruz ve genel olarak habersiziz. Kimse kendini yetişkin gibi hissetmiyor, biliyor musun? Ama elimizden gelenin en iyisini yapıyoruz ve bence bu keşfetmek için ilginç bir dinamik.
