Uçurumun Hikayeleri Bandai Namco'nun sonuncusuydu böyle PlayStation 2'deki RPG'ler. İlk çıkışında kesinlikle başarılı olmasına rağmen, Nintendo 3DS bağlantı noktası uluslararası beklentileri o kadar aştı ki, bir şirket temsilcisi talebi karşılamak için birden çok kez basılması gerektiğini iddia etti. Ancak, Uçurum sürpriz bir başarıdan çok daha fazlasıdır. Yenilikçi aksiyon oyunundan sonsuza kadar uygulanabilir temalarına kadar, Uçurum zamanla alakalı kalan ender RPG'lerden biridir. Nesiller arası başarısının kanıtladığı gibi, zamansız bir klasik .
böyle dizi her zaman siyaset ve felsefeye odaklanmıştır. Kahramanları bağnazlığa karşı çıktılar, ihtiyatlılığın etiğini tartıştılar ve hatta bireysellik sorununu araştırdılar. Uçurum farklı değil, özgür irade hakkında çok fazla. Hikayesini bu kadar başarılı yapan şey, kahramanı. Luke fon Fabre, serinin en genç liderlerinden biri, ancak en karanlık oyunlarından birinde başrol oynuyor. Bu yapar Uçurum hem gençlik dolu, enerjik bir bilim-fantezi hem de dehşet verici bir ergen dehşeti.
Luke'un yayı çok güçlü çünkü oyuna gerçekten korkunç bir insan olarak başlıyor. Korunaklı zengin bir çocuk olarak, küstah ve bencildir, utanmadan cahildir ve serveti ona başarı getirmediğinde şikayet eder. Dünyayı kurtaracak mesih olduğunu öğrendiğinde, o kadar benmerkezci olur ki, arkadaşları onu terk etmeye başlar. Seçilen birinin nasıl olacağına dair şaşırtıcı derecede alaycı bir yorum ama Bandai Namco, ona bazı önemli erdemler vererek Luke'u ilginç kılıyor.
En kötü durumda bile, Luke gerçekten öldürmeye karşıdır. Zayıfları savunur, düşmanlarına merhamet gösterir ve mümkün olduğunda sürekli olarak barışçıl çözümler arar. Bu asalet ipuçları, kademeli olarak daha iyi bir adama dönüşmesini mükemmel bir şekilde ön plana çıkarıyor ve oyuncu ne kadar ilerlediğinin tamamen farkında olduğu için zaferleri daha da tatmin edici. Hepsinden iyisi, büyümesi arkadaşlarınınkilere iltifat ediyor. Uçurum şunlardan birine sahip en çılgın dökümler ama Luke'un değişimini izlemek onlara da aynı şeyi yapmaları için ilham veriyor.
Yavaş yavaş birleşen bu kahramanlar, oyunun kötü adamlarıyla mükemmel bir tezat oluşturuyor. Altı Tanrı-General, dünyanın önde gelen dininin dönek bir hizbini temsil ediyor ve birlikte onu değiştirmeye kararlılar. Yöntemleri aşırıdır, ancak her birinin eylemleri için derinden kişisel nedenleri vardır. Hal böyle olunca, iki taraf karşı karşıya geldiğinde kaçınılmaz patron savaşları fiziksel olduğu kadar ideolojik de oluyor. böyle her zaman türün gezegen öldüren sadistlerinden daha karmaşık kötüler yaratmaya çalıştı, ancak Uçurum düşmanlarını geliştirmede yukarıda ve öteye gitti.
Tanrı-Generalleri bu kadar ilginç yapan ve buna bağlı olarak tüm hikaye , tamamen yanlış değiller. Oyunun ortamında, herkesin kaderi büyük bir kehanet tarafından önceden bildirilir. Kişi ister seçilmiş bir kahraman, ister bekar bir anne veya bir seri katil olsun, gelecekleri önceden belirlenmiştir ve buna meydan okumak imkansızdır. Bu, insanlığın kendi kendine düşünemez hale gelmesine neden oldu, ancak bu, insan klonlamasının icadından sonra değişmeye başladı. Aynı kişinin iki versiyonu arasında seçim yapmaya zorlandığında, kehanet bozulmaya başlar ve sonunda özgür irade iddia edilebilir.
Bu kopyaların potansiyeli üzerindeki kaçınılmaz savaş, hikayenin büyük kısmını oluşturuyor. Kadere meydan okumak isteyenler, bu özgürlük tohumunu beslemek için canla başla mücadele ederken, kaderin kendilerine verdiği ayrıcalıkla yetinenler ise ne pahasına olursa olsun statükoyu dayatıyorlar. Hem kahramanlar hem de Tanrı-Generaller, kaderin yok edilmesi gereken kötü niyetli bir gelenek olduğuna inanarak, ancak bu hedefi gerçekleştirmek için çok farklı adımlar atarak birincisiyle aynı çizgidedir. Sonuç, asil şövalyelerden kınanması gereken haydutlara kadar her karakterin hayalleri, şüpheleri ve arzuları olan tamamen gerçekleşmiş bir insan gibi hissettiği bir oyundur.
Bu fikirler muhtemelen yardımcı oldu Uçurum birden fazla konsol nesli boyunca alakalı kalın. Kendi haklarında güçlü hikayeler olsa da, bazıları böyle oyunlar kendi iyilikleri için fazla hırslı olabilir. gibi başlıklar Vesperia ve Xillia 2 tartışmasız daha iyi kavramlara sahipler, ancak herkes uyanıklık veya çoklu evren teorisi ile ilgili olamaz. Ancak toplumun sınırlarına karşı mücadele eden gençler her zaman olacaktır ve bu Uçurum her zaman seyircisi olacaktır.
Uçurum Kusurlu insanların bir araya gelmesi teması, oyun boyunca yankılanıyor. Kardeşleri gibi, gerçek zamanlı bir aksiyon RPG'sidir, ancak dövüşü çok daha akıcıdır. Bu daha basit tasarım, karakterler arasında daha az çeşitlilik yaratırken, oyunun yeniliklerinin daha da parlamasını sağlar.
Yeni Uçurum Fonon Alanları mekaniğidir. Bir karakter bir elemental büyü yaptığında, diğerinin saldırılarını güçlendirmek için kullanabileceği bir büyü alanı yaratır. Bu, işbirliğini oyuna dahil etmenin fevkalade incelikli bir yoludur ve oyuncuları bu alanların izin verdiği tüm gizli hareketleri bulmak için farklı parti kombinasyonlarını denemeye teşvik eder. Birçok RPG, arkadaşlığın gücü oyun içinde göstermeden, ancak Uçurum sadece arkanıza yaslanın ve oyuncuların kendileri için keşfetmesine izin verin.
Uçurumun Hikayeleri mükemmel değil çünkü hiçbir oyun mükemmel değil. Dizideki en güzel giriş değil ve mükemmel bir son oluştursa da son perde biraz fazla uzun. Yine de, temaları ve karakterleri nesiller boyunca bu kadar alakalı kalabilecek pek çok oyun yok. Hem klasik RPG hayranlarına hem de farklı türde bir fantezi arayan yeni oyunculara hitap edecek kadar benzersiz fikirlere sahip. Umutlu tonu, son yılların tüm karanlık ve alaycı hikayelerinden sonra mükemmel bir palet temizleyicidir. Görünen o ki, insan uçuruma baktığında uçurum da gülümser.
