2023'te Half-Life Oynamak Nasıl Bir Şey?

Valve, 1998'de devrim niteliğindeki birinci şahıs nişancı oyunu Half-Life'ı sınırlı bir süre için ücretsiz yaptı ve bugün hala en önemli yönlerden ayakta duruyor.

Özet

• Yarı ömür 1998'de piyasaya sürülen, eskimiş görselleri, sesleri ve oynanışına rağmen sürükleyici bir deneyim olarak zamana meydan okuyor.
• Oyunun, ara sahneler olmadan hikayeyi anlatmak için dünyasını ve karakterlerini kullanan benzersiz hikaye anlatma yöntemi, oyunun sürükleyiciliğini artırıyor.
• Sırasında Yarı ömür Oyunun modası geçmiş özellikleri göz ardı edilemez; sürükleyici dünyası ve oynanışı, onu bugün bile oynamaya değer kılıyor.

Valve yayınlandığında Yarı ömür Kasım 1998'de bunun oyun endüstrisi üzerinde yaratacağı etki hakkında hiçbir fikirleri yoktu. Oyun sürpriz bir hit oldu, satışları yıl sonuna kadar ilk başta bütçeledikleri rakamın yaklaşık %18'ini aştı ve takip eden on yıl boyunca 9 milyondan fazla kopya satmaya devam etti. O günden bu yana oyun dünyasının en unutulmaz oyunlarından bazılarını etkiledi. Halo Ve Biyoşok ve daha yeni çok oyunculu oyunlar gibi Değer verme Ve Aşırı Gözlem . Şimdi, 25 yıl sonra Valve şunu yaptı: Yarı ömür sınırlı bir süre için ücretsiz olarak oyuna grafikler, geniş ekran görüş alanı, kontrol cihazı ve Steam Deck desteği güncellemelerini içeren 25. Yıldönümü Güncellemesi sağladı.

Yarı ömür Neredeyse otuz yıllık olmasına rağmen video oyunları arasında birçok kez bir başyapıt olarak anılmıştır. Ancak soru şu değil: Yarı ömür bir başyapıt olup olmadığı veya son 25 yılda sayısız birinci şahıs nişancı oyununu etkileyip etkilemediği. Soru, oyunun zamana direnip dayanmadığı ve 2023'te keyifli, oynanabilir ve sürükleyici bir deneyim olarak kalıp kalmadığıdır. 1998'de piyasaya sürülmesinden bu yana geçen süre göz önüne alındığında, bu sorulması gereken adil bir soru gibi görünüyor.

Half-Life: Alyx'in VR Olmayan Modu Türün Temel Sorununu Ortaya Çıkarıyor

Half-Life Hala İnkar Edilmeyecek Kadar Sürükleyici Bir Deneyim

Half-Life 2'nin En Tartışmalı Yönü Bir Sonraki Tetris Tarzı Oyun Filmi için Mükemmel

Yarı ömür 1998'de piyasaya sürüldüğünde en büyük övgü noktası, daha önce hiçbir birinci şahıs nişancı oyununun başaramadığı bir hikaye anlatımı seviyesine ulaşması nedeniyle inanılmaz derecede tatmin edici sürükleyiciliğiydi. Bu noktaya kadar çoğu birinci şahıs nişancı oyunu, oyuncuları olabildiğince hızlı bir şekilde çatışmaya sokarak oynanışa odaklanmıştı, ancak Yarı ömür sürükleyici, canlı ve etkileşimli bir dünyayı kullanarak bir hikaye anlatmayı seçti. Neyse ki, 25 yıl sonra, göz kamaştırıcı derecede eski olmasına rağmen, oyunda o sürüklenme hissi hala mevcut.

Yarı ömür Hikayesini anlatmak için ara sahnelere güvenmiyor, sonuçta onu bu kadar sürükleyici bir deneyim yapan da bu. Sinematik ara sahneler etkili hikaye anlatma araçları olabildikleri gibi, kısa bir süre için kontrolü oyuncudan uzaklaştırdıkları için sürükleyici de olabilirler. Yarı ömür Öte yandan, kontrolü asla üstlenmeden hikayeyi anlatmak için dünyasını ve karakterlerini kullanıyor. Elbette, oyuncunun diyaloğu dinlemekten ve etraflarında inşa edilen dünyaya tanık olmaktan başka pek bir şey yapamayacağı anlar vardır, ancak bu anlar çok azdır.

Komik Half-Life 2 Fan Düzenlemesi Gordon Freeman'ın Yerini Kurbağa Kermit'le Değiştiriyor

Oyun, ara sahne olarak kabul edilebilecek bir sahneyle başlar, ancak oyuncu hâlâ ana karakter olan teorik fizikçi Gordon Freeman'ın tam kontrolündedir. Gordon'un kontrolünü sürdürmelerine rağmen bir tramvayda mahsur kalırlar ve bir ses kaydı Gordon'un çalıştığı Black Mesa Araştırma Tesisi'nin geçmişini ve o günkü çalışmalarına başlarken almaları gereken bazı güvenlik önlemlerini açıklar. Oyunun bu bölümü birkaç dakika sürer ancak tramvay yerin derinliklerine indikçe ve kimyasal tehlikeler ortaya çıkmaya başladıkça artan yalnızlık ve tehlike duygusu sayesinde oyundaki en etkili dünya inşa etme araçlarından biridir.

Yarı ömür Ayrıca kendi dünyasını inşa etmek için oldukça etkileşimli ve gerçekçi karakterler kullanıyor, çünkü oyuncunun seyahat ettiği her yerde bir şeyler oluyor. Oyunun girişinde bilim adamları kendilerini gerçek insanlar gibi hissediyorlar ve sürekli aktifler, bilgisayar terminallerini kontrol ediyorlar veya dinlenme odasındaki otomatlardan bir şeyler satın alıyorlar. Her karakterin animasyonu bile dalgalı da olsa tamamen inandırıcı. Oyuncu yanından geçerken, bazı bilim adamları onları dostça bir 'merhaba' ile selamlıyor veya son deneylerin sonuçları hakkında bir şeyler anlatıyor. Ancak çoğu doğrudan konuşulduğunda 'rahatsız edilemez'.

Black Mesa Half-Life'ı Nasıl Yeniden Keşfediyor?

İlk büyük olay örgüsünden sonra, uzaylılar tesisi istila ediyor ve olay çevreyi büyük ölçüde değiştirse de oyun, oyuncuya sadece ateş edecek bir şey vermek yerine bir hikaye anlatma yeteneğini koruyor. Her alan, uzaylıların ruhsuz, yıkıcı gücünü yeni bir şekilde tanıtıyor; ister öldürülen bilim adamlarının cesetlerini karıştırırken, ister çaresiz yaşayanları yalnızca çığlıklarının duyulabileceği karanlık koridorlara çekerken görülüyor. Terk edilmiş ofisler, titreşen ışıklar ve iğrenç, tüyler ürpertici seslerden başka bir şey kullanmadan travmatik olayları yavaş yavaş açığa çıkarıyor ve yalnızca Gordon'un zayıf el feneriyle aydınlatılabilen siyah uçurumda hayatı için savaşan bir güvenlik görevlisinin namlu parıltısı ara sıra görülebiliyor.

Araştırma tesisinde gezinmek bir tür bilmecedir, çünkü oyuncu yeni alanlara ulaşmanın yaratıcı yollarını bulmakla görevlendirilmiştir. Bu genellikle kilitli kapıların etrafından dolaşmak için havalandırma sistemini geçmeyi gerektirse de, su basmış bir odanın büyük bir çevresel tehlike oluşturmasını önlemek için bir elektrik sistemini kapatmak gibi çözülmesi gereken daha zorlu bulmacalar vardır. Oyuncu yüzeye ulaştığında, zamanının çoğunu uçurumlara tırmanmak ve yıkılmış binaların içinden geçmekle geçirir; bu arada hikaye, her bir ana alanı ayıran inanılmaz derecede kısa yükleme ekranlarından başka bir şey olmadan onların etrafında gelişmeye devam eder.

Hikaye anlatımı ve sürükleyicilik söz konusu olduğunda, Yarı ömür hala sektörün en iyilerinden biri. 25 yıllık bir oyunun bu alanda hala bu kadar etki yaratabilmesi, oyunun kalitesini ve geliştiricilerin yıllar önce bu oyuna ne kadar kafa yorduğunu gösteriyor. Bununla birlikte, hâlâ bir sürükleyicilik şampiyonu olmasına rağmen, görseller, sesler ve oynanış gibi daha belirgin özellikleri farklı bir hikaye.

Half-Life'ın Eski Görselleri ve Seslerini Göz ardı Etmek İmkansız

Half-Life Retro FPS Oyunlarını Öldürdü mü?

Yarı ömür Görünüşü en kötüsü değil ama yaşları acı verici derecede açık ve göz ardı edilmesi gereken bir zorluk. Retro oyunların grafikleri kasıtlı olarak bu şekilde geliştirildikleri için kabul edilmesi kolaydır. Yarı ömür O zamanlar sahip oldukları izleyici kitlesi için özel olarak yapılmış olan bu filmler, o zamanlar ne kadar etkileyici olurlarsa olsunlar, asla iyi yaşlanmazlar. Neyse ki, oyunun eskimiş görselleri övgüye değer sürükleyiciliğini azaltmıyor, ancak 25. Yıldönümü Güncellemesindeki yeni modeller açık olsa bile hala çok bloklu ve çoğu zaman bulanıklar.

Yarı ömür Sesi de oyunun eskimeye yüz tutmuş başka bir yönüdür ve son güncellemedeki yeni modellerde artık görseller sesin biraz ilerisinde göründüğü için bu özellikle belirgindir. Karakterlerin sesleri çoğunlukla anlaşılır, ancak sıklıkla diğer seslerin seslerine müdahale ettiği veya duyulamayacak kadar sessiz konuştukları anlar da vardır. Ses oyunculuğu, oyun dünyasının son yıllarındaki daha iyi performanslardan bazılarıyla karşılaştırıldığında bile hala oldukça inandırıcı. Ancak silahlar ateşlendiğinde veya savrulduğunda çok zayıf ses çıkarır, bu da inandırıcı olmayan darbelere ve ezici zaferlere yol açar.

Half-Life Hatalı ve Sinir bozucu derecede Tahmin Edilemez

Half-Life 2 Hala Tüm Zamanların En İyi Video Oyunlarından Biri Oluyor

25 yıllık görselleri ve sesleri dışında, Yarı ömür teknik sorunları ve çoğu zaman öngörülemeyen oynanışı inkar edilemez derecede sinir bozucu bir karmaşadır. Birçok yoldan, Yarı ömür iyi yağlanmış ve pürüzsüz bir sürüş, ancak oyunda hiç şüphesiz eski mekaniklerine aşina olmayan herkesin hızla sabırsızlanmasına neden olacak bazı durumlar var. Örneğin, başka bir karakter Gordon'a bir kapıyı açmaya çalışabilir, ancak oyuncu kapı açıldığında ona çok yakın durduğu için kapıyı kalıcı olarak kapatabilir. Ek olarak, oyundaki her karakter modeli geçilmez bir barikattır ve bu da bazı imkansız bulmacalara yol açabilir, özellikle de bulmaca daha yüksek bir alana ulaşmak için kutuları cesetlerin etrafında hareket ettirmeyi içeriyorsa.

Silah sesleri Yarı ömür oyun çıktığındaki ilgi çekici anlarını hâlâ koruyor ancak aynı zamanda oldukça sinir bozucu da olabiliyor. Bir silahın artı işareti bir düşmanla doğrudan temas ediyormuş gibi görünse bile, o düşman yine de bir şekilde vurulmaktan kaçınabilir. Düşmanlar silahlara yalnızca öldürüldüklerinde fiziksel olarak tepki verirler, dolayısıyla herhangi bir hasarın gerçekte ne zaman verildiğini söylemek neredeyse imkansızdır. Bütün bunlar söyleniyor, Yarı ömür Silahları başlangıçta zamanlarının ilerisindeydi ve oyuncuların namlu altı el bombası fırlatıcı veya yarı otomatik ve otomatik ateşleme modları gibi farklı bir tuşa basarak saldırılarını değiştirmelerine olanak tanıyordu. Bunun gibi seçenekler etkinleştirildi Yarı ömür Pek çok modern birinci şahıs nişancı oyununda silah çeşitliliği eksik olduğundan, rekabette önde olmaya devam etmek.

25 yıllık bir oyunun özellikle görsel, işitsel ve oynanış açısından yaşını göstermekten kaçınması elbette imkansız. Bununla birlikte, bu tür sorunlar beklenebilir ve oyun tarihinin en sürükleyici dünyalarından biriyle ortaklık kurulduğunda çok şükür bir şekilde gözden kaçabilir. Dır-dir Yarı ömür bugün oynamaya değer mi? Kesinlikle öyle. Her ne kadar bazı oyuncular kusurlarına rağmen oyunu takdir etmekte zorlansa da yine de herkesin vakti varken deneyimlemesi gereken keyifli ve değerli bir macera.