Diğer bazı hikaye anlatma mecraları ile karşılaştırıldığında, sinema çok genç, yakın zamanda yüzüncü yılını doldurmuş durumda. Pek çok film meraklısı, sessiz dönemde bazı klasiklerin 100. yıl dönümünü kutlamaktan heyecan duyacak ve bu yıl 100 yıl önce vizyona giren en büyük film tartışmasız Dr. Caligari'nin Kabinesi.
Bir saatten biraz fazla süren bu film, Alman Dışavurumculuğu ve korku türünün öncüsü olarak kabul ediliyor. Alman Ekspresyonizmi, 1920'lerde ortaya çıkan popüler bir sanatsal stildi. Alman Dışavurumcu filmler, daha fazla duygusal etki için ayarları, karakterleri ve kamera açılarını bozarak Batı geleneklerini reddeden bir görsel stille karakterize edildi. Alman Ekspresyonizminin ikonik filmleri arasında F.W. Murnau'nun vampir masalı, Nosferatu , ve Fritz Lang'ın metropol ve M .
için güçlü bir durum var Dr. Caligari'nin Kabinesi türünün ilk korku filmi olma özelliğini taşıyor. 2009 incelemesinde, efsanevi film eleştirmeni Roger Ebert yazdı , 'Daha önce hayalet hikayeleri ve ürkütücü diziler olmuştu. hayaletler 1913-1914'te yapıldı, ancak karakterleri tanınabilir bir dünyada yaşıyordu.' O devam etti,' kaligari bir zihin manzarası, öznel bir psikolojik fantezi yaratır. Bu dünyada, tarif edilemez bir korku mümkün hale gelir.' Tıpkı Stanley Kubrick'in 1980'lerde izleyicileri farklı bir korku dünyasına taşıması gibi. Parlama , yönetmen Robert Wiene 1920'deki filminde aynı şeyi yaptı.
Doğrudan bir hat şuradan izlenebilir: Dr. Caligari'nin Kabinesi sonraki filmlere Örneğin, filmin uyurgezer karakteri Cesare, Frankenstein'ın canavarı için yumuşak bir prototip gibi görünüyor ve ünvanı Caligari, en ünlü film canavarlarından bazılarının yaratılmasına yardım eden çılgın bilim adamlarının habercisiydi. Cesare'nin kaygan siyah kıyafeti, koyu renk göz makyajı ve tuhaf hareketleri onu unutulmaz bir karakter yapıyor ve onun sıkıntı içinde olan Jane Olsen'i taşıdığı imajı, onlarca yıldır diğer korku filmlerinde taklit edildi.
Ayrıca, 100 yıl sonra bile, filmin konusu hala katmanlı ve karmaşık. Dr. Caligari'nin Kabinesi filmin kahramanı Francis ile başlar, yaşlı bir adama onun ve nişanlısı Jane'in yaşadığı korkunç bir deneyimin hikayesini anlatır. Ana karakterin bakış açısından geriye dönüşle anlatılan bir korku hikayesi olay örgüsünün gerilimini kıracak gibi görünse de, bu hikaye anlatımı yaklaşımı filmin sonuyla daha büyük bir amaca hizmet ediyor.
Kasabanın tuhaf bir şekilde büyüleyici bir tarzda boyandığı Almanya, Holstenwall'da yer alan Francis ve en iyi arkadaşı Alan, ünlü doktorun bir sergiye ev sahipliği yaptığı bir fuara katılır. Kabinesinde, yirmi yılı aşkın bir süredir bir tabutta uyuduğu iddia edilen ve geleceği tahmin edebilen uyurgezer var. Caligari onu uyandırdıktan sonra Alan somnambuliste 'Ne zaman öleceğim?' diye sorar. Ve rakam dramatik bir şekilde yanıtlıyor, 'İlk şafakta!' Ve tabii ki Alan, üzerinden geçen ellerin gölgelerini gösteren bir sahnede, Ekspresyonizm'in bir imzası haline gelen bir şekilde öldürülür.
Francis, Caligari ve Cesare'nin suçtan sorumlu olabileceğinden şüphelenir, ancak daha sonra nişanlısı Jane onları izlerken kaçırılır. Francis tahminen çılgın koşullar yüzünden çıldırıyor. Filmin olay örgüsündeki kıvrımlar ve dönüşler, bir M. Night Shymalan gerilim filmini andırıyor. Francis, Caligari'yi sözde yaşadığı akıl hastanesine kadar takip ettiğinde, kurumun müdürü olduğu ortaya çıkıyor.
Francis hâlâ deli doktorun somnambulisti büyüsüne kaptırdığını ve böylece emrini yerine getirdiğini kanıtlayacak kanıt bulmayı başarır. Ancak seyirci Francis'in zafer kazandığını ve gün batımına doğru yola çıkmaya hazır olduğunu düşündüğünde, başından beri güvenilmez bir anlatıcı olduğu ortaya çıkıyor. sonundaki bükülme kaligari Martin Scorsese'ninki kadar çıldırtıcı Zindan Adası , ve hala bir yüzyıl sonra merak uyandırıyor.
Tarihi tartışılırken ne göz ardı edilemez? kaligari Almanya'nın yapıldığı tarihteki eyalettir. Ülke I. Dünya Savaşı'nda yenildi ve bunun sonucunda korkunç bir ekonomik kriz yaşadı. Alex Barrett'ın bir makalesinde yazdığı gibi BFI, filmin yüzüncü yıl dönümünü anıyor Almanya 'savaş sonrası bir rahatsızlık içindeydi - kaligari 'karanlık ve kasvetli tonlar.' Ayrıca, 'sonraki eleştirmenler, duygusuz bir hükümetin emriyle savaşmak, öldürmek ve ölmek üzere gönderilen cesur genç askerler için Cesare'yi bir vekil olarak gösterecekti' diye yazdı.
Ayrıca, Adolf Hitler'in ve Almanya'daki Nazi partisinin yükselişi, filmin gösterime girdiği tarihte çok da uzakta değildi. Ebert, filmle ilgili ünlü bir kitaba atıfta bulundu. Caligari'den Hitler'e Alman Ekspresyonist filmlerinin Nazizmin yükselişiyle aynı zamana denk geldiğine inanan sanat tarihçisi Siegfried Kracauer tarafından yazılmıştır. Caligari'yi Hitler'e benzetti ve Alman vatandaşları onun büyüsü altında uyurgezerdi.
Ebert, Kracauer'in analizine yazarak yanıt verdi 'Filmlerin Almanya'da Nazizm'e neden olduğuna inanmıyorum ve bunu tahmin edip etmedikleri büyük ölçüde geriye dönük görüşe bağlı. Kesin olan şey, Ekspresyonist korku filmlerinin türler arasında en dayanıklı ve kurşun geçirmez olanı yarattığıdır... Bir korku filminin vaat etmesi gereken tek şey korkudur - tarif edilemez, korkunç, acımasız, yalpalayan canavarca yıkım figürü.'
Yüz yıl sonra, şimdiye kadar yapılmış hemen hemen her korku filmi, ona bir şükran borçludur. Dr. Caligari'nin Kabinesi. İzleyicileri her kuşağa geçen bir çılgınlık dünyasına çekecek kadar tuhaf, ilginç, gizemli ve korkutucuydu. Umarım, gelecek yüzyıl, bu yüzyıl kadar çok unutulmaz klasikler yaratır.
