Arkham Asylum: Ciddi Dünyada Ciddi Bir Ev ilk kez 1989'da yayınlandı -- süper kahraman çizgi roman tarihinde yazar Grant Morrison'ın kitap için yazdığı senaryo notlarında 'çok 'gerçekçi' ve 'sol beyin' olarak tanımladığı bir dönem. gibi hikayelerde görüldüğü gibi, Batman'e mantıksız bakış, çağın ciddiyetine antitezi olarak yazılmıştır. bekçi ve Kara Şovalye Dönüyor . Alt yazı buna alaycı bir göz kırpma olarak yorumlanabilir, ancak Morrison'ın kendi kabulüne göre, aslında eski, boş kiliseleri araştıran bir kişi hakkında bir Phillip Larkin şiirinden alınmıştır - ancak nedenini çözemez.
2019 itibariyle kitap, benzer şekilde Gotham'ın çılgınlığını ve bunun merkezinde Batman'in baş düşmanı olan Todd Phillips'in Joker filmiyle aynı doğum gününü paylaşıyor. Bu gibi bir hikaye için uygun Arkham İltica ayna görüntülerinde, dualitede ve sonsuz bir zaman döngüsü fikrinde yerleşik olan.
Çizgi roman ayrıca açıkça ilham aldı Alice Harikalar Diyarında , Lewis Carroll'un hikayeyi kitaplaştıran gerçeküstü peri masalından alıntılarla. Larkin şiirinin kahramanı gibi, Batman da kendisini - Joker'in daveti ile - mahkûmlar tarafından ele geçirilen Asylum unvanına kapılmış olarak bulur. Tarih 1 Nisan Şakası Günü. İyileşmesi gereken rehinelerle Batman, daha iyi kararına karşı, 'kötü rüya evine' girer ve Alice gibi sabaha değişmiş bir insan olarak çıkar.
Kurgusal kurumla Kara Şövalye'nin diğer haydutlarından daha yakın ilişkisi göz önüne alındığında, Arkham İltica Palyaço Suç Prensi'ne şu anda sinemalarda gişe rekorları kıran tartışmalı filmle aynı başrolü veren bir hikaye olarak çoğu okuyucunun hafızasında kalıyor. Yine de, aynı zamanda en çok satan grafik romanı yeniden gözden geçirdiğinizde, Joker'in gerçekte ne kadar az göründüğünü yeniden keşfetmeye şaşırabilirsiniz. Phillips'in solo çıkış hikayesinde karakterin sahip olduğu sürekli fiziksel varlık yerine, Joker'i tanımlayan delilik, Grant Morrison, Dave McKean ve Gasper Saladino'nun ameliyat masasına aktarılıyor; kaynağından bağımsız olarak 120 sayfanın tamamı açığa çıkarılmış, parçalara ayrılmış ve kanamaya bırakılmıştır.
Güvenilmez bir anlatıcı olmak, Joker'in tek şirketinde uzun bir süre geçirmek zor bir iştir - her şey düşünüldüğünde Phillips ve Joaquin Phoenix'in iyi bir iş çıkardığı bir görev. Bununla birlikte, film, ister kesintiler ister empati kurma arzusu (veya her ikisi) yüzünden olsun, ne yazık ki, isteyebileceğinden daha dişsizdir. Arkham İltica , karşılaştırmalı olarak, daha ilk sayfadan sizi ısırır ve sonuna kadar tutuşunu asla gevşetmez.
Süre Öldüren Şaka ya da Joker Zamanında hizalanmaları ve deliliğe inişin nasıl göründüğünü ve nasıl hissettirdiğini özetlemek için ortak çabalar göz önüne alındığında, grafik roman daha belirgin karşılaştırma noktalarıdır. Joker karşı film Arkham İltica haksız bir uygulama değildir. Aslında, ilginç paralellikler bulunabilir: Her ikisi de Gotham City'nin sözde akıl sağlığını alt üst eder; her ikisi de dayanıksız ve acımasız toplumsal sistemler tarafından kırılma noktasına itilen insanlar fikrini ele alır; ve her ikisi de Joker'i - ve selefi Amadeus Arkham'ı - bu sistemlerle ilgili olarak yanlış anlaşılan yabancılar olarak konumlandırıyor.
Arkham İltica 'in Joker'i, filmin sonunda Phoenix'in pekala olabileceği şeydir: kendinden emin ve oyuncu. Batman'le flört ediyor, kıçını tutuyor ve kadın ayakkabısı giyiyor. (Morrison'ın kitabı adadığı Jim Clements, Joker'in aklını başına alacak bir sakalı bile olmasını önerdi. dişli vajina , daha da korkunç bir şekilde Freudyen bir referans, 'tüm doğru düşünen halk adına çizim tahtasına bırakılmıştı.') Onun diyaloğu Saladino tarafından kanlı, neredeyse anlaşılmaz bir karalama olarak yorumlandı ve McKean'in sanat stillerinin çoğu inanılmaz goblenleri gibi. , yüzü değişen odak noktası çizgiler, sıçramalar ve bulanıklıklar - canlı aksiyon uyarlamalarının asla kopyalayamayacağı bir şey.
Kurumda yakalanan psikanalistlerden biri olan Ruth Adams, kendisinin Tourette'e benzettiği bir tür 'süper akıl sağlığı'ndan mustarip olduğunu öne sürüyor. Joker'in dış dünyadan aldığı duyusal bilgiler üzerinde hiçbir kontrolü yok gibi görünüyor. Bu kaotik girdi barajıyla ancak akışa devam ederek başa çıkabilir.' Başka bir deyişle: 'Gerçek bir kişiliği yok', dolayısıyla palyaço kişiliği. 'Her gün kendini yaratıyor.' Bunun yankıları, Phoenix'in kendini 'hiç' olarak gördüğünü ve 'hiçbir şeye' inandığını açıkladığı versiyonunda duyulabilir.
Bu fikir, karakterin en ürkütücü halidir; beyazın, kırmızının ve yeşilin altında... bir kimliğin yer aldığı insan şeklinde bir delik var. meli olmak, bir zamanlar olduğu yerde değil.
Ancak herhangi bir Batman'siz Joker hikayesinin tuzaklarından biri, kötü adamın üzerine gölge düşürebileceği ışığın olmamasıdır. Joker ne yazık ki, karakteri kazara başlattığı kanlı devrimden neredeyse tamamen uzaklaştırarak bunu daha da belirgin hale getiriyor, bu da onu kendi hikayesinin çoğu için karakteristik olmayan bir şekilde hareketsiz kılıyor. Batman'e düşürdüğü gölge Arkham İltica Öte yandan, gerçekten çok karanlık.
Batman, Jim Gordon'a İltica'ya girmeden önce “Batman hiçbir şeyden korkmuyor” diyor. 'Benim, Ben korkmuş. Korkarım Joker benim hakkımda haklı. [...] Ve korkarım ki Arkham'a girdiğimde ve kapılar arkamdan kapandığında… Eve yürümek gibi olacak.' Akıl durumuyla ilgili bu korkulara uyan McKean, genellikle Pelerinli Haçlı'yı meçhul kılar; canavarca ve insanlıktan çıkmış, Joker'den 'pis ellerini çekmesini' talep ederken sıktığı dişleri dışında. Çocukluk travmasının tavşan deliğinden düştüğünde annesi için ağlayan bir paneli, bir görüntü takip ediyor. psikopat Norman Bates.
Batman bir hücreden diğerine tökezlerken Mad Hatter, 'Arkham bir aynadır' diyor. Sonra Bruce'un kendisiyle ilgili en büyük korkularını doğrular: 'Ve biz siziz.'
Bütün bunlarla iç içe geçmiş, İltica'nın kökenidir - küçük bir parça yarasa Adam Morrison'ın Len Wein'den aldığı mitoloji. Akıl hastası annesinin ölümünden sonra, Amadeus Arkham kendini 'tek suçları akıl hastalığı olan, ceza sisteminde kapana kısılmış, tedavi ümidi olmayan adamlara' yardım etmeye adadı. Ailesi, suçlu olarak deliye dönmüş, şimdi şehir efsaneleriyle dolu: gizli geçitler; bir 'kanama kapısı;' ve sözde Amadeus'un kendisinin hayaleti.
İLİŞKİLİ: Joker Fan Art, Joaquin Phoenix'i Arkham Asylum'a Gönderdi
Neredeyse iyileşmiş bir İki-Yüz'ün varlığının ötesinde, Batman ve Joker'in tarihi boyunca olduğu gibi, hikaye boyunca dualite her yerde mevcuttur: akıl sağlığı ve delilik; geçmiş ve şimdiki; bilim ve doğaüstü; gerçek ve gerçeküstü.
Amadeus'un yolculuğu geçmişe doğru ilerledikçe, daha fazla zaman kendi içine çöker: kızının yatak odasında bir Joker kartı bulur ve bir 1 Nisan şakasını hatırlatır. Daha sonra boş bir hücreden gelen kahkahaları duyduğunu düşünür ve aynada kendini bir palyaço yüzüyle görür. Evcil palyaço balığının Balık burcunu yaptığını görüyor - Tarot kartlarındaki ay işareti, psikologların Harvey Dent'in takıntısını kırmak için kullanmaya çalıştığı araçlar. Amadeus'un zamanından on yıllar sonra Dent'in, ayın gümüş dolarının yaralı tarafına benzediği gözlemini yansıtıyor.
Ay'ın güneşi örtmesi gibi, bu zaman çizgileri ve karşıtlıkların birleştiği nokta, Batman'in Killer Croc ile karşılaşmasıdır; ardından gelen kavga, McKean'in bir ejderhayı öldüren başmelek Michael heykeli ile kolajik görsellerinde karışıyor. Amadeus'un anlatımı, kendi 'ejderhası' ile yüzleşmesini, Tanrı'ya olan inancını ve akılcılığının sarsılmasını anlatırken mücadeleyi kaplar. Ve Batman, Croc'u öldürmek için kullandığı aynı mızrak tarafından delindiği için, Arkham halüsinasyonundan uyanmaktan bahseder 'artık ejderhanın nerede bittiğini ve benim başladığımı söyleyemez.'
Şehrin çöküşünü körükleyen Gotham'ın servet açığına benzer şekilde Joker 1929'daki mali çöküş, Amadeus'u bir borsa simsarı öldürmeye teşebbüsten hapse atar. Hücresinde ruhunu Arkham'a sonsuza kadar bağlayacak bir ritüel gerçekleştirirken ABD milli marşını söyler. 'Delilikteki erdemi şimdi anlıyorum, çünkü bu ülke hiçbir yasa ya da sınır tanımıyor. [...] Deliliğin beni yaptığı şey benim. Bütün. Ve tamamla. Ve sonunda bedava.' Joker ön kapıdaki randevusunu gördüğünde, Amadeus'un ruhu, Batman'e İltica'da, yani Gotham'da iyi şanslar dilediği için onun içinden geçer.
Joker'in 1989 ve 2019'daki her iki versiyonu da deliliği kaotik, modern bir dünyada bir tür bilinç netliği olarak sunuyor. Ama, süre Joker kirli bir drenaja yavaş bir damlama, Arkham İltica başka bir canlı boyuta dönen bir portaldır. Fantezi uçuşlar olmadan değil, ama yanlışlıkla Morrison'ın yazdığı ciddiyetle ağırlık kazandı Arkham İltica aykırı olarak.
