son fantezi her zaman renkli ve yaratıcı karakter kadrosu ve sıra doruk noktasına ulaşan son patron savaşları söz konusu olduğunda, dizi ihtişam ve gösteri açısından rakipsizdir. Bazı düşmanlar çok unutulmaz oldu ve hayranların favorisi haline geldi. Diğerleri kıyaslama karşısında ezici veya ilhamsız hissettiler ve benzersiz niteliklerine rağmen daha kolay unutuldular.
İyi ya da kötü, bu düşmanların hepsinin kendi oyunlarında oynayacağı önemli roller vardı. En iyi örnekler, heyecan verici ve heyecan verici finallerin bir kanıtı olarak öne çıkıyor ve en kötüsü, oyuncunun genel memnuniyet hissinden uzaklaşıyor.
10En İyi: Kaos Ölümsüzlük Kazanmak İçin Bir Zaman Döngüsü Yarattı (Final Fantasy I)
Kaos, orijinal büyük kötüdür, diğer tüm kalıpların çıktığı kalıptır. son fantezi son patronlar atılacaktı. Kaos, hikayede sonsuza kadar yaşamasını sağlayan bir zaman döngüsü sürdürdü. Bu, franchise'ın ilk antagonisti tarafından belirlenen oldukça yüksek bir bar.
Savaş sırasında Chaos, HP'yi geri kazanabilmek ve 1 vuruşlu yıkıcı bir KO Depremi becerisi de dahil olmak üzere çok çeşitli beceri ve yetenekler kullanır. İblislerin gücünü özümseyip kendini kötülüğün şeytani bir enkarnasyonuna dönüştüren bir insan için hiç de fena değil.
9En Kötü: Ardyn'le Savaş Özel Bir Şey Değildi (Final Fantasy XV)
İlginç bir karakterdi ve onu çevreleyen hikaye birçok hayran için kişisel ve duygusal hissettim. Ancak, şimdiye kadar son fantezi dizi antagonistleri gidiyor, Ardyn'e karşı savaş olağan standartlara uygun değildi.
Serideki diğer girişlerde, oyuncuların düşmüş tanrılara, şeytani varlıklara, diğer dünya yaratıklarına karşı karşıya kaldığı ve genellikle fantastik ve beklenmedik sürprizlerin olduğu yerde, Ardyn, yetenekleri açısından kahramanı Noctis'in bir kopyasından biraz daha fazlası oldu. Belki de bir klon gibi bir şeyle savaşmaya çekici gelse de, hayranların diziden bekledikleriyle karşılaştırıldığında biraz ezici ve hayal gücünden yoksun hissettirdi.
8En İyisi: As The Undying, Vayne Ölümsüz Bir Varlıkla Birleşti (Final Fantasy XII)
Vayne her zaman ilginç bir kötü adamdı, ancak son savaşta gerçekten kendini aştı. Final Fantasy XII . Ölümsüz olarak bilinen ölümsüz bir varlıkla birleşti ve Bahamut Gök Kalesi'nin parçalarını yeni formuna asimile etti. Görülmesi gereken bir manzaraydı.
Savaşın kendisi de bir o kadar etkileyiciydi. Mekanik ejderha benzeri yükseltmeler yeterli değilse, karşılaşma sırasında birden fazla yıkıcı Flare yeteneği kullanmış olan Bahamut karakterine dayalı saldırılar da kullandı. Megaflare, Bahamut'un özel saldırısıdır, Gigaflare Kılıcı, Neo Bahamut'un Gigaflare'sine atıfta bulunur ve Teraflare, Bahamut ZERO'nun saldırısının adıdır.
7En Kötü: Yetim Pek Bağlanabilir Değildi (Final Fantasy XIII)
içindeki hikaye Final Fantasy XIII birçok oyuncu için kafa karıştırıcıydı. İrfan zaman zaman takip etmek zordu ve oyunun son patronu Orphan'ı çevreleyen olaylar net bir şekilde açıklanmadı. Olaylar nadiren tutarlı ve hatta anlaşılır geliyordu, bu da oyuncuların Yetim veya onun amaçlarıyla ilişki kurmasını zorlaştırıyordu.
Yetim ile son savaş biraz şansa dayalıydı. Orphan, patronların nadiren yakalayabileceği Ölüm büyüsüne karşı hassastı, ancak yalnızca kısa bir süre içinde kullanmak mümkündü ve çalışması garanti değildi. Erken başarılı olduysa, savaş çok çabuk bitmişti, belki de bazıları için çok çabuk. Ama değilse, çok daha uzun sürebilir ve eğlenceden çok sinir bozucu hale gelebilir.
6En İyi: Ultimecia Oyuncuların Parti Üyelerini Çaldı (Final Fantasy VIII)
Ultimecia, inanılmaz derecede güçlü sihir kullanmanın yanı sıra, son savaşında gerçekten ilginç bir yöne sahipti. Karşısında son fantezi serisinde, oyuncuların favori karakterlerine yönelmeleri ve onları en güçlü parti üyeleri haline getirmeleri yaygındır. Bununla birlikte, Ultimecia'ya karşı, bu ortak oyun yaklaşımı bazı oyuncularda geri tepebilir.
Ultimecia, parti üyelerinizi savaştan çıkarma ve oyuncu adına ona karşı savaşmak için hangi karakteri kullanacaklarına karar verme yeteneğine sahipti. Bu, oyuncular dikkatli olmazlarsa, bu güçlü büyücünün gücüyle yüzleşmek için yeterli donanıma sahip olmayan daha zayıf parti üyeleriyle onunla savaşmak zorunda kalabilecekleri anlamına geliyordu.
5En Kötü: Yu Yevon Bir Antiklimactic Pushover Oldu (Final Fantasy X)
Birçok oyuncu, Braska'nın Final Aeon'unu gerçek son patron olarak adlandırmak için Yu Yevon'u görmezden gelirken Son Fantezi X , bu son savaşın Yu Yevon'a karşı olduğu gerçeğini değiştirmez. Önceki savaşa kıyasla inanılmaz derecede kolaydı ve oyuncular kasıtlı olarak denemeden karşılaşmayı başarısızlığa uğratmakta zorlanacaktı.
Ayrıca, oyunun çoğunluğunun gerçek düşmanı Sin olduğundan ve Braska'nın Final Aeon'u bu karşılaşmayı Yu Yevon'dan daha iyi temsil ettiğinden, birçok oyuncunun anticlimactic olduğunu düşündüğü bir şeydi. Ama tıpkı içinde olduğu gibi Final Fantasy IX Necron ile, Son Fantezi X Garip olan Yu Yevon, birçok oyuncunun hayal kırıklığına uğramasına rağmen gerçek son karşılaşmaydı.
4En İyi: Safer-Sephiroth Dizideki En Tatmin Edici Son Karşılaşmalardan Biriydi (Final Fantasy VII)
Tanıtıma ihtiyaç duymayan bir kötü adam olan Sephiroth, birçok hayran tarafından seri boyunca en ikonik ve unutulmaz kötü adam olarak görülüyor. Sonunda çoklu formlarına karşı savaşlar Final Fantasy VII hem heyecan verici hem de tatmin ediciydi. En etkileyici olanı Safer-Sephiroth formuydu.
Efsanevi Tek Kanatlı Melek temasının oynadığı form buydu ve olağanüstü tuhaf dönüşümüne ek olarak, saldırıları yıkıcı derecede güçlüydü ve görülmeye değer bir görsellikti. Özellikle, Süpernova saldırısı, kahramanın partisine doğrudan roket atmadan önce, yolunu geçen tüm dünyaları yok eden uzayın derinliklerinden bir yıldız çağırdı. Oyuncuların sonsuza dek hatırladığı olağanüstü bir diziydi.
3En Kötüsü: İmparator Sinir bozucu ve Zordu (Final Fantasy II)
En çok giriş ile son fantezi franchise, en güçlü düşmanlar ve yenmek için kapsamlı bir hazırlık gerektirir, isteğe bağlı patronlar olma eğilimindedir. Ancak, içinde Final Fantasy II , İmparator, oyunun ana hikayesindeki son patron olması dışında, sinir bozucu derecede zor isteğe bağlı patronlardan biri gibi hissetti.
İmparatorun birçok oyuncuya haksızlık ettiğini düşünmesinin bir nedeni, sağlığını iyileştirme yeteneğiydi. İmparator sadece çok fazla hasar vermekle kalmadı, aynı zamanda bir karakterin HP'sini çalan ve kendi HP'sini geri yükleyen HP sifon saldırılarına da sahipti. Oyuncuların, İmparator'un HP'sini kırmaya yetecek kadar hasar verirken, partilerinin HP seviyelerini korumaları zordu.
ikiEn İyi: Kefka En Yıkıcı Gücünü Hemen Kullanıyor (Final Fantasy VI)
Kefka gerçekten uğursuz bir kötü adamdı ve birçok oyuncu için serinin hayranlarının favorisiydi. Ona karşı yapılan son savaş, dizinin en unutulmazlarından biriydi, çünkü oyuncular önce bir tanrılar kulesine çıkmak için savaşmak zorunda kaldılar ve Kefka zirvede bekliyordu.
Büyük bir güç gösterisiyle Kefka, oyuncuların önceden hazırlamış oldukları savunma veya koruyucu büyülerden bağımsız olarak, gruptaki tüm karakterleri yalnızca 1 HP'ye indiren yıkıcı yeteneği Heartless Angel'ı kullanarak savaşı açar. karakterlerin ulaşmayı başardığı seviye. Sanki Kefka, kahramanların yüzlerine gülüyor, onlarla oynuyor ve hepsini kolayca yok edebileceğini kanıtlıyor.
1En Kötü: Necron Gerçekten Unutulabilir (Final Fantasy IX)
Hiçbir şey, bir oyunun heyecan verici son anlarına, hikayenin antagonistini bir anda değiştirmek gibi bir engel koyamaz. Final Fantasy IX'ler son patron savaşı, tüm oyun boyunca yaygın olarak odaklanan düşman olan Kuja'ya karşı değil. Bunun yerine, oyuncular, son savaştan önce yalnızca en belirsiz sözleri verilen, tamamen unutulabilir bir karakter olan Necron ile karşı karşıya.
Necron'u son patron olarak dahil etmek, birçok oyuncu için deneyimi sömüren şaşırtıcı bir karardı. Kuja ile yapılan son savaştan sonra krediler yuvarlanmış olsaydı, hikayenin sonucu çok daha tatmin edici olurdu.
